مروری بر موسیقی نمایش روز بیست و یکم

داستان در دهه های نخستین قرن اخیر، در شمال ایران اتفاق می افتد. آن زمان که روس ها در شهرهای کوچک و بزرگ و روستاهای گیلان نفوذ داشته و در تمامی ابعاد زندگی مردم، نقشی تعیین کننده داشتند.

داستان، داستان قدرت طلبی است و نقش هایی که افراد دارای پست های دولتی و انتصابی آن زمان، برای در دست داشتن قدرتی بیشتر، به هر کاری دست می زدند.

شخصیت های فرماندار و پزشک و معلم و دختر مورد علاقه اش و کنسول روس نقش های اصلی این تاتر هستند.

موسیقی نمایش نیز برگرفته از موسیقی کلاسیک و ردیف موسیقی ایرانی، با ترکیبی از سازهای زهی مضرابی و کششی و کوبه ای، سعی در روایتگری و همراهی این داستان دارد.

موسیقی با رنگ فرح از ردیف موسیقی ایرانی در دستگاه همایون آغاز می شود، زمانی که تماشاچیان در حال ورود به سالن هستند و با شنیدن این موسیقی، با فضای نمایش کمی آشنا می شوند.

شخصیت نخست این نمایش، که در صحنه اول در اتاقی و در کنار جنازه ای دیده می شود، مونولوگی نسبتا طولانی دارد. فضای این بخش، کاملا غیر ملودیک و خارج از فضای تنال موسیقی ایرانی است و آنچه از سازهای تار و کمانچه و کوبه ای شنیده می شود، سعی در رساندن فضا، به فضایی آتونال است.

چرا که بازیگر در جملاتی که به زبان می آورد، نوعی پراکنده گویی و بی نظمی را به تماشاچی القا می کند که همراهی موسیقی، و در جاهایی، سکوت مطلق، تلاش برای تثبیت این آشفتگی شخصیت را بیشتر نمایان می کند.

موسیقی وصل صحنه، رنگی قدیمی و برای رساندن و توصیف صحنه بعدی که صهباخانه، یا شراب خانه و فضای متفاوت از صحنه قبل است را بازگو می کند.

ضربی خوانی و خواندن تصنیف قدیمی رعنا، با همراهی بازیگران، حضور فیزیکی نوازندگان، به عنوان بازیگران اصلی کافه یا صهباخانه، و بازی بازیگران با نوازندگان، تلاش برای نمایش فضای خارج از تفکر کافه است.

در جاهایی و برای تاکید بر روی جملاتی خاص، ساز کوبه ای، به کمک فضاهای دلهره و ترس و اعلان می آید.

لوکیشن دیگر این نمایش، خانه ماجور است که در آن دختران حضور دارند. خانه ای که، محل رفت و آمد مردان است.

فضای تقریبا متفاوتی که با ضربی خوانی در یکی از صحنه ها، و همراهی یکی از بازیگران با موسیقی، در فضایی غمناک، نشانی از غم و اندوه و بیچارگی این قشر را، بیان می کند.

وصل صحنه ها، که با رفت و برگشت نور و تغییر دکور همراه است، با ملودی های ضربی، در آوازهای دشتی و بیات اصفهان و به صورت ملودی های همراه با گریزی به موسیقی آتونال، نشان از آشفتگی، غم داشته و بی نظمی جامعه را بیان می کند.

جدا از روند داستان و روایت کلی آن، موسیقی این نمایش، در عین حالی که از زیرساخت سنتی استفاده می کند، سعی در نشان دادن، آشفتگی و اضطراب دارد و این حس را با استفاده از فواصل غیر معمول  وآتونال، بر دل ملودی های باز و ضربی های با ریتم لنگ، و متغیر، بیش از هر چیزی تاکید می کند.

آهنگسازی و ساخت موسیقی این نمایش را رضا کلانتری بر عهده دارد و نوازندگان کمانچه و تمبک به ترتیب، فاطمه کریمی و نگار حسینی هستند.

نمایش "روز بیست و یکم"، به کارگردانی نیوشا محرابی، هر روز ساعت هجده در تالار نمایش مهرگان، در خیابان خارک به مدت یک ساعت، اجرا می شود.

برای تهیه بلیت این نمایش به آدرس زیر بروید.

https://www.tiwall.com/theater/ruz-bistoyek2

هشتم مرداد نود و هفت

رضا کلانتری، کارشناس موسیقی

دفتر موسیقی وارد عمل شد/بررسی فیلم‌های کنسرت حمید هیراد

برخی رسانه‌ها در روزهای گذشته مطالبی را مبنی بر اجرای پلی‌بک حمید هیراد در کنسرتش منتشر کرده‌اند؛ پس از این موضوع دفتر موسیقی وزارت ارشاد وارد عمل شده و می‌گوید فیلم‌های کنسرت این خواننده را مورد بررسی قرار می‌دهد.

به گزارش ایسنا، این اولین بار نیست که خواننده جوان و پرطرفدار این روزها، با حاشیه دست و پنجه نرم می‌کند؛ نوروز امسال بود که موجی از اعتراض‌ها مبنی بر سرقت ادبی به سمت حمید هیراد سرازیر شد. حالا پس از گذشت چند ماه رسانه‌ها از لب‌خوانی او در کنسرتش خبر می‌دهند و فیلمی از هیراد در فضای مجازی دست به دست می‌شود که نشان از اجرای پلی‌بک در کنسرت زنده دارد.

این در حالی است که هیراد در صفحه اینستاگرام خود با انتشار فیلم دیگری که از کنار استیج گرفته شده است، مطرح شدن موضوع اجرای پلی‌بکش را «تخریب های سازماندهی شده» می‌داند و می‌گوید این «جا به جایی صدای کنسرت» است.

با این حال واحد نظارت و ارزشیابی دفتر موسیقی وزارت ارشاد امروز مطلبی را منتشر و اعلام کرده که تصمیم دارد، فیلم‌ها و و مدارک مربوط به اجراهای مختلف کنسرت اخیر حمید هیراد را بررسی کند.

دفتر موسیقی در این زمینه چنین عنوان کرده است، «به منظور رفع شبهه‌ها و احترام به هنر موسیقی و حقوق علاقه‌مندان موسیقی، تمامی فیلم‌ها و مدارک مربوط به اجراهای کنسرت اخیر حمید هیراد بررسی می‌شود و بر اساس نتیجه به دست آمده از این بررسی تصمیم‌گیری می‌شود.»

تابلو کوچه شجریان در روستای «بیاره» دنا پائین کشیده شد

کوچه‌ای که تا دو سه روز پیش، با عبور از آن در هر فصلی برای عابرانش ترانه‌ای در خاطره‌ها زنده می‌کرد دور از ذهن نیست اگر برای آیندگان به نوستالژی تبدیل شود، کوچه سابق استاد شجریان در روستای «بیاره» از توابع شهرستان دنا بود.

به گزارش خبرنگار ایسنا، دهیار روستای «بیاره»، که اخیراً کوچه‌ای را در این روستا به نام استاد شجریان نامگذاری کرد و خیلی‌ها آن را تحسین کردند.

با این حال اما هنوز مدت زمان زیادی از این حرکت و انعکاس آن در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی نگذشته بود که خبر برداشته شدن تابلوی مزین به نام استاد شجریان منتشر شد، موضوعی که به واکنش افکارعمومی و حتی رسانه‌های استانی و کشوری منجر شد و همه به‌دنبال پاسخ این پرسش بودند که بدانند چه کسی و چرا دستور پائین کشیدن تابلو صادر شده است؟.

«نادیا صداقت»، سرپرست فرمانداری شهرستان دنا در این‌باره به خبرنگار ایسنا گفت: تابلویی در روستای «بیاره» از سوی دهیاری به نام استاد شجریان نصب شده بود اما از پائین کشیدن تابلو بی‌اطلاع بودم.

وی افزود: با پیگیری‌ها مشخص شد دهیار روستای «بیاره» به‌دستور بخشدار مرکزی تابلو را بیرون آورده است.

صداقت با بیان این‌که در حال پیگیری و بررسی این مسأله هستم، در ادامه اظهار کرد: اگر این موضوع با بنده درمیان گذاشته می‌شد اجازه پایین کشیدن تابلو را نمی‌دادم.

«حامد محمد حسینی»، رئیس شورای اسلامی روستای «بیاره» از توابع شهرستان دنا هم در این‌باره به خبرنگار ایسنا گفت: کوچه‌های روستای «بیاره» نامگذاری نشده بودند که براساس نشست شورا و دهیاری یکسری اسامی برای نامگذاری کوچه‌ها انتخاب کردیم و تصمیم بر این شد که نام چند نفر از مشاهیر کشور را برای برخی کوچه‌ها انتخاب کنیم که یکی از آن‌ها آقای شجریان بود که موسیقی سنتی و اصیل کشور را معرفی کرد.

وی افزود: اما متأسفانه نمی‌دانم به چه علت این تابلو را در آوردند و طی تماس تلفنی که دهیار روستا با بنده داشت عنوان کرد که از ما خواستند که این تابلو را درآوریم.

محمدحسینی تصریح کرد: هدف تنها توجه به چهره‌های فرهنگی بود و در این‌باره هدف دیگری دنبال نمی‌شد که بگویند تابلو را در آورید.

رئیس شورای اسلامی روستای «بیاره» تصریح کرد: این تابلو  7 ماه در روستا نصب بود و ما از درآوردن این تابلو شوکه شدیم چون علتی برای درآوردنش وجود نداشت هم‌اکنون هم بهتر است که تابلو مجدداً نصب شود.

رسیتال گیتار کلاسیک گلنار ریاحی ۲۲ تیرماه ساعت ۲۱ در عمارت روبرو برگزار شد.

وی در این کنسرت قطعاتی از آهنگسازان ناشناخته از کشورهای ایتالیا، فرانسه، آرژانتین، روسیه، ونزوئلا، آذربایجان و ایران به شرح زیر اجرا نمود.

1. Milonga-Tango

    Serge Arbiol

2. Middle East

    Created by Golnar Riahi

3. Murka

    Russian Folk Song

4. Rondante

    Dionisio  Aguado

   Arrangement by Golnar Riahi

5. Valse Venezuelienne

     Traditional

6. Sous le Ciel de Paris

    Created by Edith Piaf

زیر آسمان پاریس: این قطعه به شرح فضای شهر پاریس پرداخته است.

7. Samantha

    Cosimo Rossetti

8. Taranta

    Edoardo  Perosino

9. Last Summer

    Created by Mohammad Motialhagh

10. Bella Ciao

      Traditional

     Arrangements by Giuseppe Torrisi

آهنگ اعتراضی طبقه کارگر در جنگ جهانی دوم به صورتی که هنوز در برخی از کشورها ممنوع می باشد.

11. Sari Galin

      Armenian, Azerbaijan, Persian, Turkish Folk Song

      Arrangement by Golnar Riahi

12. Danza de la Paloma Enamorada

      Atahualpa Yupanqui

نقدی به اعطای درجه هنری به هنرمندان موسیقی اقوام

کلاه دکتری بر سرشان نگذاریم!

یک پژوهشگر موسیقی اقوام معتقد است: برای اعطای درجه هنری به هنرمندان بیشتر فکر کنیم و به جای برطرف کردن موانع فرهنگی و بازدارنده‌ کسب و کار این هنرمندان عزیز در موسیقی اقوام و نواحی، بر سرشان تاج محنت نگذاریم. زیرا آنها خواستار امکان ادامه‌ی هنرشان هستند؛ نه کلاهی با مدرک دکتری برای سرشان.

علی مغازه‌ای در گفت‌وگو با ایسنا، درباره اعطای درجه هنری از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد به هنرمندان پیشکسوت موسیقی اقوام بیان کرد: اگر سخنرانی‌های مدیران فرهنگی کشور را بررسی کنیم، بدون هیچ تردیدی، تک‌تکشان بارها درباره مشکلات و معضلات فرهنگی و ضرورت فرهنگ‌سازی سخن گفته‌اند و از موضع مصلحان و ناصحان از فقدان فرهنگ متناسب با تحولات علمی و تکنولوژی و نبود فرهنگ در تمام شئون زندگی ما ایرانیان گله کرده‌اند.

او ادامه داد: بدون استثناء، تمام مدیران، سخنرانی‌های آتشینی درباره نبود اخلاق اجتماعی، نبود تعریف‌های متناسب فرهنگی و هنری، نبود سازوکارهای تقویت مناسبات فرهنگی، نبود یا کمبود معرفت علمی و هزاران ایراد و اشکال در ساختار زندگی اجتماعی جوامع متنوع فرهنگی در کشور در مجامع تکراری مناسبت‌های مختلف فرهنگی داشته‌اند. مناسبت‌هایی که تنها خروجی آنها خبر سخنرانی و اعطای لوح، نشان، درجه و سکه و جایزه بوده است.

این پژوهشگر موسیقی اقوام افزود: پرسش اینجاست که این‌ همه لوح بخشیدن و نشان افتخار به نام افراد زدن، آیا نان و آبی برای گیرندگان نشان و لوح می‌شود یا این قبیل کارها فقط شغل اعطاکنندگان این نشان‌هاست و بقیه‌ی مسائل به این هر دو طرف داستان یعنی گیرنده و دهنده‌ی نشان و درجه هیچ ربطی ندارد؟

مغازه‌ای اظهار کرد: اگر بخواهیم شفاف‌تر بپرسیم، آیا دریافت‌کنندگان این نشان مشمول دریافت حقوقی از دولت یا صادرکننده‌ی نشان می‌شوند؟ یا کسی یا کسانی که نشان‌هایی را صادر می‌کنند حقوقی در قبال این تلاش و پیگیری از دولت دریافت می‌کنند؟

دبیر هنری فستیوال آینه‌دار با بیان اینکه این قبیل نشان‌ها در حقیقت برای بازتعریف جایگاه هنری، علمی یا اجتماعی افرادی‌ است که متاسفانه بنا بر دلایل بسیاری تا امروز در جایگاه واقعی خودشان تعریف نشده‌اند، افزود: شاید این هم یک منطق گریزناپذیر باشد و ما نتوانیم ارزش و اعتبار چنین مدارک و درجه‌ها را بی‌ارج یا نامعتبر بخوانیم؛ البته می‌توان قبول کرد که در برخی موارد برای برخی هنرمندان در جوامع شهری باید این نشان‌ها اعتباری برایشان باشد و شاید به فضایل آنها اضافه کند و احتمالاً این اعتبار دقیقاً کارکرد اجتماعی و پرنسیبی برایشان دارد. اگرچه به نظر می‌سد برابری این درجات برای همگان در آینده، محل مناقشه نیز خواهد داشت.

او افزود: اما اشکال کار درست از این نقطه برجسته و خطرناک شروع می‌شود که همین مدارک و مدارج را در جامعه‌ی غیرشهری یا جامعه‌ی شهری کمتر توسعه یافته با معیارهای فرهنگی و سطح سواد و فاکتورهای مختلف دیگر آن جامعه و دقیقاً با همان اعتبار جوامع شهرهای رشد یافته تعریف و صادر می‌شود. این یعنی تحمیل کردن یک مفهوم مدرن و آکادمیک به جامعه‌ای که در موقعیت تعادل و هماهنگی با این مفاهیم نیست.

مغازه‌ای در توضیح دلایل بحث گفت: با آوردن نام چند هنرمند به عنوان مثال می‌توان تفاوت‌ها و ناموزونی و یکسان نبودن کارکرد این درجه‌های هنری را توضیح دهیم.

او افزود: ما می‌دانیم استادان برجسته‌ای در موسیقی، تئاتر و دیگر شاخه‌های هنری هستند که کسی تردیدی در استادی آنان ندارد. برای مثال استاد محمدرضا شجریان در موسیقی و استاد ایرج راد در تئاتر را در سطح اعلای دو رشته در نظر بگیریم. اگر این دو استاد را به دارندگی نشان یا درجه‌ی یک هنری هم پیوند دهیم، نه فضیلتی به مقامشان اضافه کرده‌ایم و نه کسی پس دریافت از نشان، آنها را جناب استاد دکتر خطاب می‌کند. تازه با صادر کردن چنین مدرکی اگر اعتباری بر چیزی افزوده شود، به خود درجه‌ی هنری چیزی اضافه شده است. و در این حالت دیگر افرادی که این نشان را دارند با چنین استادانی یکسان و هم سطح قلمداد می‌شوند. در واقع با این کار نه تاجِ گلی بر سر و نه فضیلتی بر جایگاه هنری هنرمندان نام برده‌ افزوده می‌شود. این موضوع جای بحثی مفصل دارد که می‌توان زمانی دیگری به آن پرداخت.

این پژوهشگر موسیقی با بیان مثالی ادامه داد: دو نام فرضی از موسیقی نواحی و نمایش یا تعزیه‌ی عاشورا (نه مثلاً شوشی در هرمزگان) در نظر بگیریم؛ مثلاً اگر در روستای حسین‌آباد از توابع خلیل‌آبادِ شهرستان کریم آباد اولیا در شهر مرادآباد استان قیاث‌آباد را در نظر بگیریم، تصور کنیم مشدی حسین چوبدار که ساز بسیار دلنوازی هم می‌زند و محبوب تمام اهالی شهر و دیارش است و حاج نصیر بیدآبادی که شمرخوان درجه‌ی یک و فوق‌العاده‌ای در تعزیه‌ی روستای خودش است و آوازه‌ی او هم مثل دوستش مشدی حسین به سایر شهرهای کشورمان هم رسیده است، به عنوان درجه هنری و لقب دکتر نائل شوند و بعد از این اسم‌شان آقای دکتر مشدحسین چوبدار و آقای دکتر حاج نصیر بیدآبادی تغییر کند، بدون آنکه این درجه‌ دکتری در جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنند، تعریف درست و متناسب با زیست و فرهنگ آن جامعه داشته باشد. بی شک هنرمندان دیگر آن دیار هم به تکاپو برای کسب دکترا می‌افتند.

او اضافه کرد: بسیاری از ما بارها در روستاهایی دیده‌ایم به دوستانمان که مثلاً دکترای ادبیات یا فلسفه داشته‌اند، مراجعه شده و گفته‌اند آقای دکتر دلمان چند روز است درد می‌کند، می‌توانید یک آمپولی چیزی به ما بزنید تا خوب شویم. حال چرا دوستان نازنین و سروران گرامی متوجه نمی‌شوند که انجام چنین کارهایی چه آفتی در جان هنر مردمی و فرهنگ اقوام ما می‌اندازد؟

مغازه‌ای گفت: زمانی که برخی از مدیران سخنرانی می‌کنند، احساس می‌شود، دکترای اصلاح و طراحی ساختار فرهنگی جوامع توسعه نیافته دارند! چرا به عواقب تصمیمی که روزی بدون توجه به اشتباهات و تبعات و تلفات آن گرفته شده، هیچ توجهی نمی‌کنند و فقط مشغول انجام وظیفه هستند؟ به نظر می‌رسد کارگروهی از مدیران و تعدادی از هنرمندان تایید اعطای درجه‌ی هنری است که با توجه به آن حقوق ماهانه یا حق‌الجلسه‌ی دولتی خود را دریافت کنند.

درباره موسیقی فولکلور مازندران بیشتر بدانید

از موسیقی چوپانی تا آوازهای عاشقانه‌

یک خواننده موسیقی فولکلور با اشاره به قدرت شگرف استعدادیابی در جشنواره‌های موسیقی بومی، توضیحاتی را درباره موسیقی فولکلور مازندران بیان کرد.

به گزارش ایسنا، سومین جشنواره سراسری موسیقی بومی البرزنشینان لیلم امسال بمانند سال گذشته تلاش می‌کند، فرصت درخشش موسیقی بومی را فراهم کند.

محمد ابراهیم عالمی خواننده موسیقی فولکلور با اشاره به قدرت شگرف استعدادیابی در این جشنواره بزرگ در جمع خبرنگاران اظهار کرد: موسیقی فولکلور مازندران به دو بخش آوازی و سازی تقسیم می‌شود که در موسیقی آوازی ریتم دخالتی ندارد و هر یک از آن‌ها زیربنای فرهنگی خاصی دارند؛ مثل موسیقی‌های حماسی همچون «هژبر» و «مشتی»، عاشقانه و تغزلی همانند «امیر و گوهر»، «طالبا»، «نجما»، «کتولی»، «امیری» و «صنم» از جمله آوازهای تغزلی این منطقه است که هر یک وصف حال عاشق و معشوق و دلدادگی است که در بخش‌هایی از آن مسائل اجتماعی، فرهنگی، عرفانی و عشق به ائمه اطهار (ع) دیده می شود.

وی با اشاره به این که چاروداری، سوت خوانی، طالبا، آق ننه و موسیقی های آیینی همچون نوروز خوانی، نواجش یا نوازش یا همان موری و چاووشی خوانی نیز در رده موسیقی خوانی آوازی این خطه قرار می گیرد، تصریح کرد: موسیقی سازی در مازندران دو نوع است؛ موسیقی چوپانی که با لَلِه وا اجرا می شود و موسیقی مراسمی و میدانی و رقص که با سرنا و نقاره قابل اجرا است.

عالمی خاطرنشان کرد: موسیقی چوپانی، غریبی، میشی حال، کیجا کرچال، زاری، کمرسری، دختر عموجان، جلوداری، عباس خوانی و سما حال از جمله آوازهای سازی مازندران هستند.

این خواننده فولکلور با بیان این که موسیقی سازی کلام ندارد و فقط با ساز نواخته می شود یادآور شد: «موسیقی چوپانی» که استاد طیبی سرآمد این نوع موسیقی بود معمولا در زمان چرای دام ها توسط چوپان و با ساز لَلِه وا نواخته می شود، «غریبی»نیز کپی دیگر از نواهای چوپانی است که در دستگاه شور ارائه می شود.

عالمی افزود: گویا چوپانان این ملودی را در غریبی یا غربت می نوازند، چوپانان برای کار چوپانی گاهی اوقات مجبورند که دور از دیار خود به کار چوپانی بپردازند، هرگاه که دلتنگ شده و هوای ولایت می کنند غربت را در خود حس کرده و با لَلِه وا آهنگ غریبی را می نوازند و این ملودی بر این اساس این عنوان را گرفته است.

وی با بیان این که «میشی حال» ملودی مخصوص گوسفندان و برای گوسفندان بسیار مهیج است یادآور شد: چوپانان معتقدند این قطعه باعث می شود که گوسفندان در هوای سرد و برفی بتوانند غذای خود را بیابند و از گرسنگی درآیند.

این خواننده موسیقی بومی یا اشاره به این که «کیجا کرچال» نیز گویا در وصف دخترانی است که در پای دستگاه کرچال نشسته و مشغول جاجیم بافی یا گلیم بافی هستند گفت:اما ملودی «جلوداری»در عروسی ها به کار می رود،یعنی افرادی که در عروسی ها نوازندگی می کنند هنگام حمام بردن عروس و برگرداندنش و همچنین موقع انتقال عروس به خانه داماد با سرنا و نقاره می نوازند که هر کدام از این بخش ها دارای مراسم خاصی است.

وی افزود: «عباس خوانی» از تعزیه حضرت عباس (ع) که از مجالس بسیار برجسته و شاخص تعزیه است الهام کرفته شده،ولی در حال حاضر جزو موسیقی سازی محسوب شده و با لَلِه وا نواخته می شود.

عالمی با بیان این که «سما حال» یا همان «رقص سما» نوعی رقص مازندرانی است که ملودی و آواز خاص خود را دارد خاطرنشان کرد: این ملودی با سرنا و نقاره اجرا می شود که بیشتر در عروسی ها معمول است. «زاری» نیز حزین‌ترین موسیقی چوپانی است. معمولا این ملودی در هنگام حزن و اندوه چوپانان نواخته می شود.

وی تصریح کرد: «کمرسری» در دستگاه شور نواخته می شود،هنگامی که گوسفندان در دامنه های سرسبز به چرا مشغول هستند و علف های بکر و دست نخورده را می چرند چوپانان هم به خاطر تکمیل کردن چرای گوسفندارن در کمر کش سنگی نشسته و با لَلِه وای خود ملودی کمرسری را می نوازد تا گوسفندان با اشتهای بیشتری به چرا مشغول شوند.

این خواننده مازندرانی از پیشنمازی، یک چوبه، دوچوبه، ترکمنی، روونی، لیلاگواگر، ورساقی، شروشور و کتولی نیز از جمله ملودی های مخصوص سرنا و نقاره یاد کرد.

سومین جشنواره موسیقی بومی البرزنشینان لیلم یکم تا پنجم مردادماه در مازندران برگزار می شود.

بلیت‌های ۱۶۰ تا ۲۳۰ هزار تومانی برای دیدن پشت صندلی نوازندگان/در شب اول کنسرت پیانیست سرشناس فرانسوی چه گذشت؟

عدم رعایت عدالت تصویری در حق تماشاگرانی که در ردیف‌های کناری تالار وزارت کشور می‌نشینند، اتفاقی مختص به کنسرت ریچارد کلایدرمن نیست اما قیمت بالای بلیت کنسرت این پیانیست سرشناس فرانسوی عمق این مشکل را بیش از پیش به رخ می‌کشد.

به گزارش خبرنگار ایلنا، شامگاه گذشته، جمعه اول تیر، نخستین شب از کنسرت ریچارد کلایدرمن (پیانیست سرشناس فرانسوی) در تالار وزارت کشور برگزار شد.

کلایدرمن در بخشی از اجرای خود موسیقی فیلم سینمایی «تایتانیک» ساخته جمیز هورنر (James Horner) را اجرا کرد و همچنین «سینما پارادیزو» ساخته اِنیو موریکونه (Ennio Morricone) را و همان‌طور که پیش‌تر اعلام کرده بود «ای ایران» ساخته روح‌الله خالقی را. او در پایان اجرای هر قطعه با آمدن به جلوی سن پارتیتورها (صفحه نت‌نویسی‌شده) را به تماشاگران علاقه‌مندی می‌داد که مشتاقانه دست بلند کرده یا بر جای خود ایستاده بودند و یک بار هم به شوخی صندلی خود را به دست گرفت و جلوی صحنه آمد.

این پیانیست در بخشی از اجرای خود به تماشاگران گفت: شما حتما جیمز باند، سوپرمن، جانی دپ و دیگران را به‌ خوبی می‌شناسید اما من می‌خواهم از روی این نت‌ها درباره آن‌ها با شما صحبت کنم و سپس منتخبی از خاطره‌انگیزترین تم‌های موسیقی فیلم‌های سینمای دنیا را اجرا کرد. «ادیسه فضایی»، «جیمز باند»، «ماموریت غیرممکن»، «ادوارد دست‌قیچی»، «لئون»، «گیم آو ترونز» و... برخی از این تم‌ها بودند. ارکستر ایستگاه به سرپرستی مهدی نوروزی در این کنسرت که توسط موسسه رویال هنر به تهیه‌کنندگی مجید عبدی برگزار شد در کنار کلایدرمن ساز زد.

ازجمله نکات تاسف‌برانگیزی که با هر اجرا در تالار وزارت کشور تکرار می‌شود عدم رعایت عدالت تصویری و نقطه دید کور تماشاگرانی است که صندلی‌شان نه رو به روی سن که در دو سوی آن است. عکس زیر از جایگاه VIP گرفته شده است و طبیعتا می‌توان با توجه به آن تصویری را که از دو سوی سالن در جایگاه‌های Q، A، D، H، Z، C، G و K دیده می‌شود، حدس زد. تصویری که جزء پشت صندلی‌های نوازندگان ارکستر ایستگاه نیست اما بین 230 تا 160 هزار تومان قیمتشان است.

مهر 94 بود که تالار وزارت کشور در آتش سوخت. آن زمان اعلام شد همه صندلی‌های این سالن به علاوه همه تجهیزات صوتی و کف‌پوش‌ها به طور کامل سوخته‌اند و این تالار تا اسفند 95 که پرواز همای و عالیم قاسیم اف پس از بازسازی روی صحنه‌اش بروند تعطیل بود. اینکه چرا در حین بازسازی به واقع شدن صندلی‌های ردیف‌های کناری در نقطه کور توجه نشد یک مسئله است و اینکه با توجه به جایگذاری نامناسب این صندلی‌ها حداقل می‌توان از برگزارکننده کنسرت انتظار داشت چیدمان صحنه‌اش به گونه‌ای باشد که ردیف‌های کناری جدا از آنچه بر مانیتورهای کنار صحنه می‌بینند، سهم‌شان از خودِ صحنه چیزی بیش از پشت صندلی نوازندگان باشد یا نه؟ مسئله‌ای دیگر!  

​کلایدرمن امشب، شنبه دوم تیر نیز ساعت 21:30 روی صحنه می‌رود. این کنسرت در شب‌های یکشنبه، چهارشنبه، پنجشنبه و جمعه سوم، ششم، هفتم و هشتم تیر ادامه خواهد داشت.  

رونمایی از آلبومی با آواز داود آزاد

آلبوم «تو مست‌تری یا من» با آواز داود آزاد که با الهام از موسیقی خانقاهی شکل گرفته است در ارسباران رونمایی می‌شود.

به گزارش ایلنا، آلبوم «تو مست‌تری یا من» با خوانندگی داود آزاد و آهنگسازی جاهد محمدی دوشنبه چهارم تیر ساعت ۱۸ در فرهنگسرای ارسباران رونمایی می‌شود. این آلبوم با الهام از موسیقی خانقاهی و رعایت نشانه‌های این موسیقی پدید آمده است. 

این آلبوم شامل شش تصنیف است که با بداهه‌خوانی‌هایی کوتاه و تکنوازی سازهایی چون تنبور و عود مجموعه‌ای ۱۰ قطعه‌ای را شکل داده است. اشعار این مجموعه از آثار شاعرانی چون مولانا، حافظ، عطار، شمس و شاعر و ترانه‌سرای جوان؛ سینا مشفقی که نوازنده دف این مجموعه نیز است، انتخاب شده‌اند.

سخنرانی علیرضا میرعلینقی و بهروز رضوی و اجرای قطعاتی از این آلبوم موسیقی با همراهی داود آزاد (عود و تنبور)، جاهد محمدی (تنبور و جورا باغلاما)، نوید مثمر (جورا باغلاما)، صدرا مشفقی (بربط، رباب و بم تار)، محسن عبادتی (کمانچه باس)، سینا مشفقی (دف و بندیر) و بهنام بوستان (سازهای کوبه‌ای) بخش‌هایی از این برنامه است.

نوای قانون هنرمندان ایرانی و ارمنی در هم می‌پیچد

خانه هنرمندان ایران جمعه آینده میزبان کوارتت قانون خواهد بود.

به گزارش ایسنا، پارت اول این اجرا به کوارتت (چهارنوازی) قانون اختصاص خواهد داشت. در پارت دوم این اجرا که به همت صدا سدیفی به روی صحنه خواهد رفت، آثاری از آهنگسازان معاصر ایرانی و ارمنی در زمینه موسیقی تلفیقی را اجرا خواهد کرد.

در این کنسرت همچنین آثاری از «خاچاطور آودیسیان»، «بهزاد عبدی» و قطعات فولکلور ایرانی با تنظیم «آلوین آوانسیان» اجرا خواهد شد.

در این گروه موسیقی تلفیقی؛ صدا سدیفی (سرپرست و نوازنده قانون)، آلوین آوانسیان(نوازنده پیانو)، پندار پارسی(نوازنده ویلن)، هیلا فیض پور(نوازنده تار)، شیما شاه محمدی (نوازنده قیچک)، میلاد عباسی (نوازنده سازهای کوبه ‌ای) و همچنین حدیث نیکخواه، مائده نقی زاده، نیلوفر میرزا نبی خانی دیگر نوازندگان قانون، اجرای قطعات را بر عهده خواهند داشت.

این کنسرت موسیقی تلفیقی جمعه ـ هشتم تیر ماه ـ ساعت ۱۹ در سالن استاد شهناز خانه هنرمندان ایران، واقع در خیابان ایرانشهر،خیابان موسوی به روی صحنه خواهد رفت.

علاقمندان می‌توانند برای تهیه بلیط این کنسرت به www.tiwal.com مراجعه کنند.

زندگی مایکل جکسون بر صحنه تئاتر برادوی

بنیاد «مایکل جکسون» از به روی صحنه رفتن نمایشی موزیکال با الهام از زندگی این خواننده فقید موسیقی خبر داد.

به گزارش ایسنا به نقل از رویترز، «لین ناتیج»، نمایش‌نامه‌نویس آمریکایی که دو جایزه پولیتزر در کارنامه دارد، مسؤولیت نگارش این نمایش‌نامه را بر عهده دارد که طبق برنامه قرار است در سال ۲۰۲۰ میلادی در تئاتر برادوی به روی صحنه برود. 

این نمایش موزیکال با اجرای برترین آهنگ‌های مایکل جکسون که در طول دوران فعالیت هنری‌اش موفقیت‌های فراوانی برای او به ارمغان آورد نیز همراه خواهد بود. 

مایکل جکسون معروف به «سلطان موسیقی پاپ» روز ۲۵ ژوئن ۲۰۰۹ در سن ۵۰ سالگی بر اثر مصرف بیش از حد داروهای آرام‌بخش قوی درگذشت.

او قبل از مرگش چندین سال گوشه‌گیر شده بود و در مجامع عمومی ظاهر نمی‌شد ولی خود را برای بازگشت به صحنه و اجرای چندین کنسرت زنده در یکی از سالن‌های بزرگ لندن آماده می‌کرد.

بنیاد «مایکل جکسون» پیش از این نیز با همکاری با «سیرک خورشید» که از سال ۲۰۱۳ در لاس‌وگاس در حال برگزاری است، برنامه‌ای برای ادای احترام به این چهره موسیقی تدارک دیده بود.

برگزاری آخرین آیین آواز با مدیریت شهرام صارمی در کانون موسیقی ارسباران

بیست و دومین نشست آیین آواز با برپایی مراسم تجلیل از شهرام صارمی و خداحافظی‌اش از مدیریت کانون موسیقی ارسباران برگزار شد. به گزارش ایلنا، بیست و دومین نشست آیین آواز علیرغم تقارن زمان این برنامه با شب‌های داغ فوتبالی به سبب دعوت پیشاپیش از سیدرضا طباطبایی یکی از شاخص‌ترین خوانندگان مکتب اصفهان و یکی از بازماندگان کلاس درس آواز استاد زنده‌یاد تاج اصفهانی، شاهد حضور تعداد زیادی از علاقه‌مندان به موسیقی بود.

در این نشست، شهرام صارمی از مدیریتش در کانون موسیقی ارسباران خداحافظی کرد و مراسم تجلیلی از او برگزار شد. تجلیل از حضور ۱۸ ساله صارمی در این کانون، با حضور سیدرضا طباطبایی، میلاد کیایی، محمود مخدوم، محمدرضا نوابی، امیر مداح، محمد ملاآقایی و سایرین همراه با نثار شاخ گل و هدیه‌ای انجام شد.

اجرای آواز سیدرضا طباطبایی در دستگاه سه‌گاه که بعد از شروع درآمد به مرکب‌خوانی انجامید از دیگر بخش‌های این نشست بود. حسن منصوری (نی) و سجاد منصوری (تمبک) نوازندگان این اجرا بودند. اجرای دیگر به شاگرد جوان کلاس آواز طباطبایی اختصاص داشت: مهرداد مرادمند که امیدانگیز آواز خواند و علی مرادزاده با کمانچه او را همراهی کرد.

اجرای داود پایروند در ماهور با تار محسن وصالی، اجرای امیرمسعود امیری (کیمیا) با تار داریوش آریان‌پور در افشاری و همچنین اجرای علی‌اصغر میرآخوری خواننده پیشکسوت با نی سعید میرآخوری و تمبک تورج واعظی از سایر بخش‌های نشست بود.

در بخش مبحث فنی و تئوریک ماه با عنوان «اهمیت آشنایی آوازخوانان با ادب پارسی» شفیع شجاعی ادیب حضور یافت که مانند نیمی از نام خانوادگی‌اش ادیب و پژوهشگر زبان پارسی است. او ضمن برشمردن موارد مهمی که ضرورت داشتن اطلاعات ادبی و به ویژه شعری آوازخوانان را به همگان گوشزد کرد که تسلط خواننده بر اوزان عروضی فقط یکی از آنها بود.

وی گفت: برای نشان دادن میزان اهمیت آشنایی خواننده با شعر و ادبیات، نمونه‌ای از حافظ نقل می‌کنم تا پیوند شعر و موسیقی و لذت آشنایی با آن به وضوح روشن شود. دکتر سعید حمیدیان در کتاب شرح شوق خود که مبتنی بر شرح غزل‌های حافظ است این نکته هنری را در سروده‌های ارزشمند حافظ کشف کرده‌اند که در شعر کلاسیک - معمولاً - شاعران هر گاه سخن از عاشق می‌کنند حتماً از معشوق نیز یادی می‌کنند و سخنی به میان می‌آورند. اساساً در شعر فارسی، بلبل یا هر مرغی دیگر مانند مرغ سحر و مرغ خوشخوان و...، نماد عاشق است و گل و اقسام گل‌ها نماد معشوق که گل - به معنای گل سرخ - بیشتر از دیگر گل‌ها مورد توجه بوده است.

شجاعی ادیب ادامه داد: در دیوان حافظ نیز این مطلب رعایت شده و تقریباً بیش از نود و پنج درصد ابیاتی که در آنها نامی از گل برده شده، حتماً از بلبل هم ذکر خیری به میان آمده و برعکس. البته درآن پنج درصد باقیمانده هم که این مسأله رعایت نشده حتماً دلیلی داشته که هنوز بر ما مکشوف نشده است.

او خاطرنشان کرد: اما یکی از آنها را دکتر حمیدیان به شرح ذیل کشف کرده‌اند که بازخوانی آن با موضوع بحث امشب تقارن دارد و ذکرش خالی از لطف نخواهد بود. در غزلی مشهور با مَطلَعِ «سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند/ همدم گل نمی‌شود یاد سمن نمی‌کند» می‌بینیم که در مصرع دوم، نام بلبل آمده ولی از معشوق او که بلبل یا هر مرغ دیگری است ذکری نشده است. اما اگر کمی دقت کنیم - دقتی به عمق هفت قرن و آنچنان که شایستۀ شأن هنری و ادبی خواجۀ شیراز است - متوجه می‌شویم که حافظ برای اولین بار شعری سروده که جاندار است و از خود تولید صوت می‌کند. در واقع سه کلمۀ چمان، چرا و چمن، موسیقی‌ای را تولید می‌کنند که ما از آن نوای بلبل را می‌شنویم که در موسیقی به آن تحریر می‌گویند و معروف شده که مردم عامی کوچه و بازار هم آن را چَهچَهه می‌نامند.

شجاعی ادیب یادآور شد: همچنین با استناد به این بیت‌الغزل حافظ متوجه می‌شویم که «چهچهه» همان اصطلاح اصلی بر مؤلفۀ مهم تحریر در هنر آواز است و بسیار هم ادیبانه و شاعرانه این نکته بیان شده است. در نهایت هم جالب است که اصلاً با شنیدن صدای چهچهۀ بلبل در بیت فوق پی به وجود خود بلبل می‌بریم. به راستی آیا بیان پیوند شعر و موسیقی و اهمیت آشنایی آوازخوان با آن، زیباتر و هنرمندانه‌تر و تأثیرگذارتر از بیان حافظ سراغ داریم؟

با پایان این مبحث اشعاری توسط علیرضا معینی مجری نشست خوانده شد.

نشست تخصصی آموزشی آیین آواز حدود یک سال است که با هدف معرفی چهره‌های تازه در هنر آواز و تجلیل از بزرگان این عرضه و همچنین ارائه مباحث فنی و تئوریک راه اندازی شده و با اقبال عمومی روبرو شده است.

واکنش همایون شجریان به خبری بی‌اساس در میانه بازی ایران و اسپانیا

همایون شجریان در واکنش به خبری نگران‌کننده که در میانه بازی ایران و اسپانیا در مورد وضعیت سلامتی محمدرضا شجریان منتشر شد، گفت: تکرار این شایعات که هدف از به راه انداختن هر از گاه آن مشخص و معلوم است جز آب در هاون کوبیدن نیست.

به گزارش ایلنا، شامگاه گذشته چهارشنبه 30 خرداد در میانه بازی ایران و اسپانیا در جام جهانی 2018 خبری در مورد وضعیت جسمانی خسرو آواز ایران، محمدرضا شجریان منتشر شد. خبری که حاصل اشتباه کانال تلگرامی یک روزنامه بود و احیانا تشابه آوایی نام زنده‌یاد صدرالدین شجره (نویسنده، کارگردان و گوینده پیشکسوت رادیو) که همان زمان در بیمارستان لاله تهران درگذشت با نام محمدرضا شجریان بود.

همایون شجریان، خواننده آواز ایرانی و فرزند محمدرضا شجریان در واکنش به این اتفاق در صفحه اینستاگرامش نوشت: امشب همزمان با فوتبال ایران و اسپانیا باز هم شایعه‌ای بی‌اساس مردم عزیز را دل‌نگران کرد. دوستان گرامی خدا رو شکر که پدر حالشان خوب است و بازی‌های فوتبال را در منزل دنبال می‌کنند. خدمت عزیزان یادآوری می‌کنم که هر گونه خبر در مورد حال و احوال ایشان را اینجا با شما در میان خواهم گذاشت. تکرار این شایعات که هدف از به راه انداختن هر از گاه آن مشخص و معلوم است جز آب در هاون کوبیدن نیست. با آرزوی سلامتی و روزهای شاد و پر امید برای شما عزیزان.

سوت و کوری روز جهانی موسیقی در ایران در غیاب روزی ملی

درحالی‌که در تقویم رسمی‌مان، روزی به عنوان روز ملی موسیقی وجود ندارد، روز جهانی موسیقی (21 ژوئن برابر با 31 خرداد) هم که پایه‌اش در فرانسه گذاشته شد؛ در ایران سوت و کور گذشت.

به گزارش خبرنگار ایلنا، پنجشنبه (31 خرداد ماه) برابر با 21 ژوئن به عنوان روز جهانی موسیقی در کشورهای Francophonie (فرانکوفونی یا فرانسه‌زبانی) جشن گرفته شد. روزی که سال‌هاست دامنه‌اش از کشورهای فرانسوی‌زبان گذشته و اکنون در بسیاری از کشورهای دنیا گرامی داشته می‌شود.

برگزاری جشنواره‌های خیابانی به مناسبت روز جهانی موسیقی از 36 سال پیش به این طرف (1982) در کشورهای مختلف دنیا، در اولین روز فصل تابستان 21 ژوئن به یک رسم تبدیل شده است. رامین صدیقی (مدیر نشر موسیقی هرمس) که تاکنون کنسرت‌های متعددی برای هنرمندان خارجی در ایران برگزار کرده است نیز در سال 83 و 84 این روز را در همکاری با دوستان فرانسوی‌اش با برگزاری مراسمی در تهران گرامی داشت.

او درباره این روز به ایلنا گفت: درست است که منشا این روز از فرانسه آمده اما در خیلی از کشورهای دیگر هم برگزار می‌شود. این روز، از آن روزهای جذابی است که به کشورهای دیگر هم سرایت کرده است. فکر می‌کنم الان بیش از 200، 300 شهر در دنیا این روز را جشن می‌گیرند و محدود به کشورهای فرانسوی‌زبان نیست.

صدیقی در جواب این سوال که ما در تقویم رسمی‌مان روزی با عنوان روز موسیقی نداریم بد نبود اگر خانه موسیقی به عنوان یک نهاد صنفی این روز را جشن می‌گرفت؛ گفت: به نظر من خانه موسیقی برای انجام چنین کاری، تشکیلاتی سنگین و کم‌رمق است. کما اینکه خاطرم هست در ایران هم قرار بود یک روز به عنوان روز موسیقی معین شود که دقیق خاطرم نیست روز تولد کلنل علینقی وزیری بود یا میرزا عبدالله فراهانی، ولی قرار بود روز تولد یکی از بزرگان‌مان که موسیقی دستگاهی‌مان را به او مدیونیم به عنوان روز ملی موسیقی در تقویم ثبت شود. خاطرم هست این بحث سال‌ها از طرف خانه موسیقی مطرح بود که چرا یک روز خارجی را جشن بگیریم و چرا به جایش خودمان یک روزی را معین نکنیم اما در نهایت هم به جایی نرسید.

او که به عنوان مدیر نشر موسیقی هرمس چهار سال است مجموعه کنسرت‌هایی را به بهانه روز جهانی موسیقی جز (30 آوریل برابر با 10 اردیبهشت) در تهران برگزار می‌کند، ادامه داد: ما نزدیک چهار سال است که روز بین‌المللی جز را در ایران جشن می‌گیریم. این‌ها مناسبت‌هایی هستند که برگزاری‌شان الزامی نیست اما هیجان‌انگیز است. اگر «دایی جان ناپلئون» را خوانده باشید یادتان می‌آید که راوی داستان می‌گفت «دایی جان سرهنگ از آن آدم‌ها بود که برای هر مناسبتی یک مهمانی می‌گرفت از ختنه‌سوران نوه‌اش گرفته تا لیسانس گرفتن بچه‌اش...» این هم همان طوری است و اصولا آدم به هر بهانه‌ای برای موسیقی جشن بگیرد جذاب است. مهم این است که همیشه به بهانه‌هایی برای موسیقی جشن بگیریم.

روابط عمومی دفتر موسیقی اعلام کرد:

اجازه صاحبان اثر برای بازخوانی آثار پاپ قدیمی الزامی است

دفتر موسیقی بازخوانی آثار پاپ قدیمی را منوط به رضایت و اجازه آفریننده (آهنگساز و ترانه‌سرا) اثر دانست. به گزارش خبرنگار ایلنا، در پی گفت‌و‌گو ایلنا با بهاره میرزاآقا (خواننده و سرپرست گروه موسیقی بانوان بهارآفرین) و نیوشا بریمانی (نوازنده کمانچه و سرپرست گروه موسیقی نوشه) و اشاره این دو فعال عرصه موسیقی بانوان به این نکته که شورای شعر دفتر موسیقی معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اعلام کرده است از این به بعد مجوزی برای بازخوانی آثار پاپ قدیمی صادر نخواهد کرد، روابط عمومی دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اعلام کرد: این دفتر برای بازخوانی آثار قدیمی پاپ مجوز صادر می‌کند اما برای دریافت مجوز بازخوانی آثار، اجازه آفریننده اثر (آهنگساز و ترانه‌سرا) ضروری است.

دفتر موسیقی در ادامه اعلام کرد: بنابراین هیچ تصمیمی برای عدم صدور مجوز بازخوانی آثار قدیمی پاپ گرفته نشده است و به منظور حمایت از حقوق پدیدآورندگان و هنرمندان، شرط اجازه آفریننده اثر مورد نظر برای صدور مجوز بازخوانی الزامی دانست.

اینکه چرا اخذ این تصمیم بر نگرانی‌های فعالان عرصه موسیقی بانوان افزوده است نکته‌ای بود که در گفت‌وگو با میرزاآقا مطرح شد: چون خانم‌ها اجازه انتشار آن‌چه را می‌خوانند جز در قالب اجرای زنده در کنسرت‌هایشان برای خانم‌های دیگر ندارند در نتیجه ساخت قطعات جدید برایشان به‌صرفه نیست. برای هر قطعه حداقل باید 10، 15 میلیون تومان هزینه کرد و بعد فضایی برای تبلیغ در مورد آن یا انتشارش در اختیار ندارند و باید تا گرفتن نوبت اجرا برای خواندنش در کنسرت منتظر بمانند. پس وقتی این هزینه برنمی‌گردد، انجام دادنش از نظر اقتصادی درست نیست. گزینه بعدی خواندن قطعات نوستالژیک است که پیش‌تر توسط خواننده دیگری اجرا شده است. ما چند قطعه را برای دریافت مجوز بازخوانی در کنسرت‌ 12 مردادمان به شورای شعر دفتر موسیقی ارائه دادیم ولی گفتند این شورا دیگر اجازه بازخوانی نمی‌دهد. گفتند ظاهرا قرار است دیگر مجوز بازخوانی ندهند و شعرِ آهنگ‌های پاپ قدیمی را دیگر نمی‌شود بازخوانی کرد.

نیوشا بریمانی، سرپرست گروه نوشه که قرار است 12 مرداد همراه با بهاره میرزاآقا در تالار وحدت روی صحنه برود هم گفته بود: ما حدود یک ماه و نیم بود که شعرهای مورد نظرمان را برای اجرا در کنسرت 12 مرداد جهت دریافت مجوز روی سامانه شورای شعر دفتر موسیقی گذاشته بودیم که به ما اعلام شد دفتر موسیقی دیگر اجازه بازخوانی آثار پاپ قدیمی را به هیچ گروهی نمی‌دهد. تقریبا تمام قطعاتی که گروه ما قصد اجرایش را داشت، پاپ قدیمی بود و در نتیجه درخواست‌مان را پس گرفتیم و کنسرت‌مان را در قالب اجرای قطعاتی که قبل‌تر اجرا ‌کرده‌ایم پیش می‌بریم.  

او افزوده بود: هیچ توضیحی در مورد اینکه چرا چنین تصمیمی گرفته شده است به ما داده نشد. این قانون کار گروه‌های موسیقی بانوان را بسیار سخت خواهد کرد. وقتی خوانندگان زن نمی‌توانند به هیچ طریقی صدایشان را به گوش مخاطبانشان برسانند، الا در اجرای زنده، به چه امیدی باید قطعه جدید تولید کنند؟! قطعه جدید را برای چه کسی بسازند؛ وقتی نه کسی می‌تواند شعرش را بشنود، نه آهنگسازی‌اش را، نه صدای خواننده‌اش  را؟! این قانون بانوان خواننده را زمین خواهد زد. من هم به عنوان یکی از اهالی موسیقی دوست دارم قطعه جدید تولید شود ولی مشکل اینجاست که آن قطعه جدید را چطور باید به گوش شنونده رساند؟! وقتی طبق قانون خواننده زن اجازه انتشار صدایش را در فضای عمومی ندارد کار جدیدی که تولید می‌کند چگونه باید شنیده شود؟! و وقتی هنوز این مشکل حل نشده است چرا با منع بازخوانی آثار قدیمی، مشکلی بر مشکلات زنان خواننده می‌افزایند؟! 

وداع با آقا جان فیوج زاده، آخرین سرنا نواز قدیمی مازندران

پیکر آخرین نسل قدیمی سُرنانواز مازندران که روز گذشته از دنیا رفته بود، بعد از وداع هنرمندان و مسوولان موسیقی در سالن ارشاد ساری، صبح امروز تشییع شد.

جمال محمدی ـ سرپرست گروه موسیقی «کایر» ـ ‌در گفت‌وگو با ایسنا، بیان کرد: بعد از وداع هنرمندان، دوستداران و مسوولان ارشاد با آقاجان فیوج زاده، پیشکسوت نوازنده سُرنا مازندران در سالن ارشاد این شهر، پیکر آن مرحوم به سمت آرامگاهی که وصیت کرده بود در آنجا دفن شود، تشییع شد.

کارشناس انجمن موسیقی استان مازندران با بیان اینکه تا آنجا که اطلاع دارد فرزندان مرحوم فیوج‌زاده، سُرنا نوازی را نمی‌دانند، گفت: با وجود تعصباتی در زندگی خانوادگی برخی از هنرمندان، فرزندان آنها موسیقی کار نمی‌کنند؛ البته نواختن سرنا نفس‌گیر است و کمتر جوانی در شهرستان‌ها پیدا می‌شود که به نواختن این ساز روی بیاورد.

او اظهار کرد: می‌توان گفت حاج آقاجان فیوج‌زاده یکی از آخرین‌های نسل قدیمی سُرنانوازی در مازندران بوده است و بعد از او کسانی که سُرنا می‌نوازند، نیروی جوان هستند. این استاد شاگرد هم نداشت و این ساز را به صورت آکادمیک آموزش نمی‌داد. ما نیز به واسطه نوازندگی آن شادروان، قطعاتی که یاد گرفتیم را به نسل جدید منتقل می‌کنیم.   

محمدی با بیان اینکه این هنرمند پیشکسوت شیوه نوازندگی منحصر به فردی داشت، افزود: این استاد، نوازندگی را به گونه‌ای انجام می‌داد که در انتها، چند موتیف پیوسته در کنار هم قرار می‌گرفتند. قطعاتی که استاد فیوج‌زاده نواخت با اسم‌هایی از جمله «یک چوبِ» یا «پیش نوازی» که خودش مطرح کرد، ثبت شده است.

سرپرست گروه موسیقی «کایر» اظهار امیدواری کرد: مسوولان هنری کشورمان تا زمانی که این هنرمندان در قید حیات هستند به آنها توجه کنند. استاد فیوج‌زاده سال‌های سال خانه‌نشین شده بود و مسوولان هنری ما در زمان حیات او محفل یا دیداری برای همنشینی اهالی فرهنگ و هنر با این هنرمند ترتیب ندادند. به همین دلیل هنرمندان پیشکسوت بعد از فوت‌شان نغمه‌ها را با خود می‌برند بدون آنکه این نغمه‌ها منتقل شوند. وظیفه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است که ترتیب برنامه‌هایی برای دیدار هنرمندان جوان‌تر را با پیشکسوتان بدهد.

به گزارش ایسنا، مرحوم آقاجان فیوج‌زاده متولد ۶ تیرماه ۱۳۱۲ روستای «تنگه لته» ساری و از خانواده‌ای مهاجر است و سال‌ها در کوی غفاری ساری زندگی می‌کرد. او در نوجوانی با «لله‌وا» آشنا می‌شود و بعدها سُرنا را به عنوان ساز اصلی انتخاب می‌کند و نزد استادانی مثل کربلایی علی جان و محمد قلی شاگردی می‌کند. این هنرمند تمام تکنیک‌ها و مقام‌های ویژه سرنا را می‌آموزد و بر اساس تکرار و تمرین و تحقیق، راوی متفاوتی از مقام‌های ویژه سُرنا می‌شود.

این هنرمند بعد از سال‌ها تحمل بیماری بعدازظهر روز دوشنبه (۲۱ خرداد ماه ۱۳۹۷) درگذشت.

از اجرای ۱۰۰ تا ۳۰۰ هزارتومانی کلایدرمن تا سفر خواننده پاپ به سه شهر در طول یک هفته/پیانیست فرانسوی به تهران می‌آید و بابک جهانبخش به اوز می‌رود

               ازجمله نکاتی که در اجراهای هفته پایانی خرداد جلب توجه می‌کند قیمت بلیت اجرای کلایدرمن است با کف ۱۰۰ و سقف ۳۰۰ هزار تومان. همچنین محسن ابراهیم‌زاده در طول یک هفته در سه شهر روی صحنه می‌رود و بابک جهانبخش تعطیلات عید فطر را در اوزِ لارستانِ فارس می‌گذراند.

به گزارش خبرنگار ایلنا، با نزدیک شدن به روزهای پایانی ماه رمضان و رسیدن عید فطر (جمعه 25 خرداد 1397) شور و هیجان برگزاری کنسرت، سکون و سکوت اهالی موسیقی را که نزدیک به یک ماه تداوم داشت، از بین می‌برد.

هرچند طبق آن‌چه ابوالفضل صادقی‌نژاد (رئیس شورای نظارت و ارزشیابی دفتر موسیقی معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی) پیش‌تر به خبرگزاری ایلنا گفته بود «اجرای زنده موسیقی از اول تا پانزدهم ماه مبارک رمضان برابر با دهم خرداد یعنی تا شبِ مبارکِ تولد امام حسن مجتبی (ع) هیچ مشکلی ندارد اما از شانزدهم رمضان به بعد یعنی از یازدهم خرداد با توجه به نزدیک شدن به شب‌های قدر به شکل طبیعی از یکسو درخواستی برای برگزاری کنسرت نیست و از سوی دیگر تقاضایی هم برای تماشا وجود ندارد» ولی ظاهرا در مجموع کنسرت‌گذاران و خوانندگان میلی به روی صحنه رفتن در فاصله زمانی مجازِ ذکر شده ندارند و همه چیز را به بعد از عید فطر موکول می‌کنند.

مهمترین کنسرت هفته پایانی خرداد 97 در تهران اجرای ریچارد کلایدرمن  (پیانیست و موزیسین سرشناس فرانسوی) در تالار وزارت کشور است. جز او خوانندگان پاپ؛ محسن ابراهیم‌زاده، مهدی احمدوند، گروه راکِ بدرام و محسن میرزازاده، خواننده کرمانجی کنسرت خواهند داشت. در همین بازه زمانی خوانندگان و گروه‌های پاپ؛ هوروش بند در بوشهر، حمید هیراد در تبریز، عماد طالب‌زاده در رشت، بابک جهانبخش در اوز، سینا شعبانخانی در کرمان، علیرضا طلیسچی در زنجان، محسن ابراهیم‌زاده در اراک، دورود و جزیره کیش، مهدی یراحی در شوش، ماکان بند در سمنان و کیش و هوروش بند در بندر گناوه روی صحنه می‌روند تا با پایان رمضان و در هفته آخر خرداد و تعطیلات عید فطر شاهد برگزاری پنج اجرا در تهران و 13 اجرا در خارج از آن باشیم.

ازجمله نکاتی که در این میان جلب توجه می‌کند قیمت بلیت اجرای کلایدرمن است با کف 100 و سقف 300 هزار تومان. همچنین محسن ابراهیم‌زاده که در طول هفته پایانی خرداد در سه شهر تهران، اراک و دورود روی صحنه می‌رود تا رکورد پرکارترین خواننده هفته را به نام خود بزند. از سوی دیگر بابک جهانبخش در تعطیلات عید فطر قید اجرا در تهران و شهرهای بزرگ را زده و به اوز واقع در لارستانِ فارس رفته است. همه آن‌چه در بالا شرحش رفت در ادامه در قالب جدول آمده است.

بردیا کیارس:

با کت و شلوار شیک نمی‌شود پیراهن پاره پوشید!

بردیا کیارس معتقد است، بهتر بود هزینه‌ای که صرف ساخت سرود تیم ملی فوتبال ایران در جام‌جهانی ۲۰۱۸ روسیه توسط ارکستر سمفونیک تهران و ارکستر ملی ایران و اجرای منتخب این دو ارکستر در روسیه می‌شود، صرف بهتر شدن وضعیت ارکسترها می‌شد.

این نوازنده و رهبر ارکستر در گفت‌وگویی با ایسنا، در این زمینه اظهار کرد: این حرکت خوبی است، اما بودجه‌ای که صرف این کار می‌شود می‌توانست صرف بهتر شدن شرایط ارکسترها شود. به عنوان مثال، باید سازهای ارکستر سمفونیک را نو کنیم، تمام سازهای آن، بویژه سازهای کنترباس خیلی قدیمی هستند. دیگر کار این سازها از تعمیر گذشته و باید سازهای جدید خریداری کرد.

کیارس با بیان اینکه این هزینه‌ها باید بنیادی‌تر باشد، گفت: چرا از آهنگسازان خوبی که بلد هستند برای ارکستر سمفونیک اثر بنویسند، استفاده نمی‌کنیم؟ آهنگسازهای درجه‌ یک ما زیاد نیستند اما همگی خانه‌نشین شده‌اند، مانند احمد پژمان، لوریس چکناوارایان، محمد سعید شریفیان، مهران روحانی و...! چرا آن‌ها نباید کار بکنند؟

رهبر سابق ارکستر موسیقی ملی ایران، بیان کرد: اگر همه چیز درست و سرجای خودش بود، از این حرکت‌ها کیف می‌کردیم اما الان مانند این است که با کت و شلوار شیک، پیراهن پاره بپوشیم. کاش به فکر پایه و اساس باشند؛ نه اینکه افتخار کنند که ارکسترها را به اینجا و آنجا بردند.