موسیقی هنری ایران: وحید رستگاری با استقرار تیمش در تالار وحدت هرشب جشنواره موسیقی فجر را با برنامه «دستان» روی آنتن رادیو فرهنگ می برد.
وحید رستگاری تهیه‌کننده برنامه رادیویی «دستان» به خبرنگار مهر گفت: این برنامه با آغاز جشنواره موسیقی فجر هر شب ساعت ۲۲ روی آنتن رادیو فرهنگ می رود. کسانی که در این کار ما را یاری می کنند همان گروه برنامه موسیقی «نیستان» هستند که در این ۱۰ شب دست اندرکاران «دستان» شده اند.
وی افزود: عوامل این برنامه هر شب در تالار وحدت حضور دارند تا بتوانند به صورت جامع و کامل اخبار این حوزه را پوشش دهند. در بخش گزارش، ندا رادمهر وصف حال کامل از گروه هایی که به اجرای کنسرت می پردازند بیان می کند و تمرین هایشان را پوشش می دهد.
رستگاری با اشاره به حضور فرنوش تدین در بخش تحلیل اظهار کرد: در بخش تحلیل، عملکرد گروه ها و هنرمندان موسیقی توسط کارشناسان تحلیل می شود و نقاط ضعف و قوت شان مورد ارزیابی قرار می گیرد. احمد مهدی رهبر گروه کر به عنوان کارشناس مجری و محمدامین میراحمدی از دیگر کارشناسانی است که ما را در این برنامه یاری می کنند.
وی بیان کرد: هر شب از هنرمندانی که در جشنواره موسیقی فجر به اجرای کنسرت می پردازند گفتگوهای شنیدنی و متنوعی تهیه خواهیم کرد و همچنین شنوندگان موسیقی نیز نظرات و پیشنهادهایشان در برنامه «دستان» منعکس می شود.
این تهیه کننده رادیو گفت: از سال ۷۸ با تهیه برنامه تخصصی موسیقی در رادیو هستم و از سال ۷۹ برنامه «نیستان» را روی آنتن برده ایم. دغدغه من حضور این برنامه در رادیو است و هیچوقت تمایلی به ارایه برنامه موسیقی در تلویزیون نداشتم.
موسیقی هنری ایران: تعدادی از گروه های ایرانی در قالب اجراهای ویژه همزمان با ورود مدیران فستیوال های مهم دنیا به ایران، در سه روز پایانی جشنواره اجراهای ویژه ای در موزه موسیقی خواهند داشت.
به گزارش خبرنگار مهر، تعدادی از گروه های موسیقی ایرانی در قالب اجراهای ویژه و خارج از جدول رسمی جشنواره همزمان با ورود مدیران فستیوال های مهم دنیا به ایران در راستای سیاست تحقق تبادلات موسیقایی و دیپلماسی فرهنگی سی و یکمین جشنواره موسیقی فجر، در سه روز پایانی جشنواره اجراهای ویژه ای در موزه موسیقی خواهند داشت.
گروه اردشیر کامکار، گروه تعزیه نیشابوری، اردوان کامکار، گروه بهداد بابایی و نوید افقه، شروین مهاجر، گروه بابک غسالی و زکریا یوسفی، ارکستر سمفونیک تهران با اجرای نی سیامک جهانگیری تعدادی از گروه ها و هنرمندانی هستند که همزمان با ورود مدیران فستیوال ها و مهمانان خارجی در بخش اجراهای ویژه آثار خود را ارائه می دهند.
همچنین طی روزهای آینده به تعداد این افراد و گروه ها اضافه می شود. ضمن اینکه مهمانان خارجی در طول سفر سه روزه خود به تماشای اجراهای سی و یکمین جشنواره موسیقی فجر می نشینند.
«لارنت آبرت» از کشور سوییس و مدیر «موزه قوم‌نگاری ژنو»، «ژوهم والکتبرگ» از کشور هلند و مدیر برنامه جشنواره این کشور، «آنوتنیوس ون در ایکن» از کشور بلژیک و عنوان نایب رییس بخش بین‌الملل، جاز و موسیقی الکترونیک مرکز هنرهای زیبای موسیقی بوزار، «فوزیه سعید» از اسلام آباد پاکستان و مدیر اجرایی موسسه ملی میراث محلی و سنتی این کشور، «پیر کامیل جولز» و «فرانسیس دگئورگ» از کشور فرانسه، «صوفیانه فکی» از کشور تونس، «ژوزف آیچینگر» از کشور اتریش و مدیر هنری جشنواره «ان او ای» و «آیلا رزا»، مهمانان خارجی سی‌ویکمین جشنواره موسیقی فجر هستند که از بیست و چهارم بهمن ماه تا پایان جشنواره در ایران حضور خواهند داشت.
موسیقی هنری ایران: طراحی اصلی، برنامه ریزی و اجرای بخش مهمی از طرح های سی و یکمین جشنواره موسیقی فجر توسط مثلثی اتفاق افتاده که از میان آنها تنها حمیدرضا نوربخش به عنوان«مدیر جشنواره» حکم رسمی گرفته و به رسانه ها معرفی شده، و دو نفر دیگر هیچ حکم رسمی برای این کارشان ندارند که این اتفاق بسیار سئوال بر انگیز است.
سرویس موسیقی تابناک فرهنگی- حدود دو ماه و نیم قبل یعنی دقیقا 14 آذر مطلبی با عنوان«جشنواره فوق سری موسیقی فجر» در سرویس موسیقی تابناک فرهنگی منتشر شد که واکنش های بسیار متفاوتی را به دنبال داشت؛ برخی ها از آن با عنوان«مطلب بیمار گونه» یاد کردند و برخی های دیگر محتوای آن را تایید کردند.
حالا حدود دو ماه نیم از انتشار آن مطلب می گذرد و درست و غلط بودن اکثر بخش های آن نیز روشن شده است؛ اما در مورد یکی از بخش های مطلب مورد نظر همچنان یک علامت سئوال بسیار پر رنگ و بزرگ به قوت خود باقی مانده است که ناچارا می بایست آن را از تمام مسئولان رسمی و اصلی سی و یکمین جشنواره موسیقی فجر یعنی حمیدرضا نوربخش(مدیر جشنواره)، حسن ریاحی(دبیر جشنواره)، فرزاد طالبی(سرپرست دفتر موسیقی) و حتی از مدیر بالا دستی شان یعنی علی مرادخانی معاون امور هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی پرسید؛ و آن اینکه «عنوان، سمت و نقش تهمورث پورناظری دقیقا در جشنواره چیست؟»
همچنین می بایست یک سئوال جدی دیگر را نیز به سئوال قبلی اضافه کرد؛ و آن اینکه در برنامه ریزی و اجرای جشنواره ای که هم اکنون شاهد آن هستیم علاوه بر حمیدرضا نوربخش که سمتی رسمی دارد و همچنین تهمورث پورناظری که در سایه و به طور غیر رسمی در برنامه ریزی ها دخالت داشته و دارد، نفر سومی نیز دخیل بوده و هست؛ چرا ضلع سوم تمام این برنامه ریزی ها معرفی نمی شود؟
ضلع سوم و اصلی برنامه ریزی و سیاستگذاری سی و یکمین جشنواره موسیقی فجر که از اقوام علی مرادخانی محسوب می شود و اهالی موسیقی با او آشنایی دارند کسی است که بخش عمده جشنواره تحت تاثیر طراحی های او شکل گرفته است؛ از قیمت گذاری بلیت های جشنواره گرفته تا اضافه کردن موزیسین هایی چون کاوه یغمایی و پرواز همای به جشنواره و بسیاری برنامه ها و اتفاقات دیگر که جزو طراحی های او محسوب می شوند.
سی و یکمین جشنواره موسیقی فجر در واقع حاصل دست پخت حمیدرضا نوربخش ، تهمورث پورناظری و همان فردی است که در بالا به او اشاره شد؛ قطعا اگر این سه نفر حکمی برای مسئولیتشان داشته باشند هیچ ایرادی در کلیت ماجرا وجود نخواهد داشت جز اینکه چرا احکامشان به طور رسمی هرگز اعلام نشده و در سکوت خبری فعالیت کرده اند. منتهی به غیر از حمیدرضا نوربخش که مدیرجشنواره است دو نفر دیگر هیچ حکم رسمی برای این کار دریافت نکرده اند.
تهمورث پورناظری هنرمندی است که پیش از این چه در مقام آهنگساز و چه به عنوان نوازنده آثار متعددی را منتشر کرده که برخی از آنها نیز با اقبال بسیار خوبی از سوی مخاطبان روبرو شده اند. در واقع تهمورث پرونده هنری روشنی دارد که نمی توان آن را انکار کرد. اما واقعا سئوال اینجاست«دقیقا تهمورث پورناظری در سی و یکمین جشنواره موسیقی فجر چه عنوان و سمت و مسئولیتی دارد؟»
خود تهمورث پورناظری هم اگر کمی منصفانه به ماجرا نگاه کند حتما می تواند این حق را برای ما اهالی رسانه و جامعه موسیقی قائل شود که بالاخره می بایست بدانیم او در جشنواره چه سمتی دارند و تا چه حد مسئول اتفاقات مثبت و یا منفی سی و یکمین جشنواره موسیقی فجر است.
یک نفر مسئول امور بین الملل است، دیگری مسئول حراست است، یکی مسئول پشتیبانی است، یکی دبیر جشنواره است، یکی مدیرجشنواره است، یک نفر مسئول امور صدابرداری است، یکی مسئول کمیته بلیت هاست؛ یک نفر مدیر روابط عمومی است، یک نفر مسئول ترانسفر مهمانان خارجی است، یکی مسئول امور مالی و قراردادهاست و هر مسئولی در قبال مسئولیت و عملکردش می بایست پاسخگو باشد؛ در واقع هیچ فردی بدون عنوان در جشنواره نمی تواند وجود داشته باشد. حال در راس هرم جشنواره موسیقی فجر چگونه می توان پذیرفت تا این حد از پنهان کاری صورت بگیرد.
واقعا این همه اصرار برای بدون عنوان رسمی ماندن تهمورث پورناظری در جشنواره ای که او در آن نقش تعیین کننده ای دارد کمی عجیب به نظر می رسد.
تهمورث پورناظری 6 دی در گفتگو با ایسنا درباره اینکه دوست ندارد نامش در جشنواره مطرح شود گفته بود«معلوم است که دوست ندارم اعلام شود. وقتی قرار است یک رویدادی به اسم تهمورس پورناظری یا هنر هنرمند دیگری که نامش جایگاهی دارد، جایی اعلام شود، باید مورد قبول تام آن هنرمند قرار گیرد تا این اتفاق بیفتد؛ اما به هر حال «پشت پرده» نیز معنای درستی ندارد.»
اینکه تهمورث پورناظری این جشنواره را تا چه حد قبول دارد یا قبول ندارد یک موضوع است و اینکه او مانند هر مسئول دیگری در این جشنواره می بایست به خاطر خدماتش مورد تقدیر و به خاطر اشتباهاتش پاسخگو باشد یک مسئله دیگر محسوب می شود.
مگر می توان هم در جشنواره بود و هم در جشنواره نبود؟ چگونه می شود طراحی بخش مهمی از جشنواره توسط کسی اتفاق بیافتد که هیچ حکم و سمت و قراردادی در جشنواره ندارد؟ آنچه حمیدرضا نوربخش درباره شفاف بودن جشنواره طی دو ماه اخیر بر زبان می آورد همچنان جای تردید دارد.
قبول کنید نمی توان پذیرفت شخصی در جشنواره اثرگذار باشد و نامش همه جا شنیده شود و در شوراهای و جلسات تصمیم گیری حضور داشته باشد اما پای عواقب مثبت و منفی عملکردش نایستد.
حال سئوال جدی تر اینجاست که چگونه حمیدرضا نوربخش یا هر مسئول و مدیر دیگری اجازه چنین کاری را به افرادی که هیچ گونه سمت و حکمی در جشنواره ندارند داده است؟
قطعا در هر بخشی که جشنواره موفق عمل کند می بایست اشخاصی که در آن بخش زحمت کشیده اند مورد تقدیر قرار گیرند و در هر بخش دیگری از جشنواره اشتباهی رخ دهد می بایست مسئولانش پاسخگو باشند.
اکثر ما اهالی رسانه که در حوزه موسیقی قلم می زنیم و همچنین اهالی موسیقی و دست اندرکاران جشنواره موسیقی فجر می دانیم تهمورث پورناظری جایگاه مهم و نقش تعیین کننده ای در این جشنواره داشته و دارد. حضور و تاثیر او در جریان برگزاری جشنواره موسیقی فجر نه زاییده نگاه « دایی جان ناپلئونی» است و نه از سر شایعه پراکنی. این یک واقعیت است؛ تهمورث پورناظری در جشنواره حضور فعال و پر رنگی دارد، فعالیت می کند، تصمیماتی می گیرد که اجرا می شوند و اثرگذار است. مگر می شود هم در جشنواره حضور داشت و هم هیچ سمتی نداشت؟
بخشی از همان مطلب«جشنواره فوق سری موسیقی فجر» با میان تیتر«طراحی های در سایه تهمورث پورناظری» نگاشته شده بود. چه پیش از نوشتن آن مطلب، چه زمان نوشته شدنش و چه امروز که تقریبا به میانه های جشنواره فجر رسیده ایم«دلیل چنین رویه ای از سوی دست اندرکاران جشنواره درباره انکار نقش مهم تهمورث پوناظری گنگ است.
البته می بایست اذعان کرد که نقش نفر سوم یا همان ضلع سوم مثلث طراحان سی و یکمین جشنواره موسیقی فجر اگر از نوربخش و تهمورث پورناظری بیشتر نبوده باشد قطعا کمتر نیست.
از این رو می بایست با صراحت از تمام مسئولان رسمی و اصلی سی و یکمین جشنواره موسیقی فجر یعنی حمیدرضا نوربخش(مدیر جشنواره)، حسن ریاحی(دبیر جشنواره)، فرزاد طالبی(سرپرست دفتر موسیقی) و حتی از مدیر بالا دستی شان یعنی علی مرادخانی معاون امور هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی پرسید سمت تهمورث پورناظری و نفر سوم این مثلث دقیقا در جشنواره چیست؟ و چگونه و با چه مجوزی افرادی که ظاهرا هیچ حکم رسمی و مسئولیت رسمی در جشنواره موسیقی فجر ندارند طراحی و برنامه ریزی این جشنواره را انجام داده و می دهند؟
موسیقی هنری ایران: عجیب ترین جشنواره فجر در تمامی زمینه های فرهنگی و هنری«سی و یکمین جشنواره موسیقی فجر» است که با سری ترین و مرموز ترین و غیر معمول ترین شیوه های ممکن در حال آماده سازی است.
به گزارش خبرنگار موسیقی تابناک فرهنگی، «واقعا چه اتفاقاتی در پشت پرده آماده سازی این جشنواره در حال رخ دادن است که دست اندرکاران آن تمام تلاششان را می کنند تا هیچ اطلاعاتی به رسانه ها درز نکند؟» این سئوالی است که برای پاسخ به آن می بایست به یکسری از نکات و اتفاقات پشت پرده این جشنواره اشاره کرد.
«سی و یکمین جشنواره موسیقی فجر» قرار است طبق روال همیشه اش از 24 بهمن تا 1 اسفند برگزار شود. برای این منظور نیز حسن ریاحی پنجمین حکم متوالی دبیری جشنواره موسیقی فجر را اسفند ماه 1393 در مراسم اختتامیه سی امین جشنواره موسیقی فجر در تالار وحدت از علی مرادخانی(معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی) دریافت کرد.
بالطبع این انتظار وجود داشت که همچون سال های گذشته ریاحی و تیم همراهانش در دفتر موسیقی و انجمن موسیقی ایران مقدمات کار جشنواره را بلافاصله آغاز کنند و فراخوان گروه های متقاضی شرکت در این جشنواره را اردیبهشت و یا نهایتا در خرداد ماه به اطلاع عموم برسانند.
برای چنین آغازی نیز نیاز بود تا احکامی چون«مدیر اجرایی جشنواره»، «رئیس جشنواره»، «مسئول بین الملل جشنواره»، و برخی پست های اصل کاری صادر شود؛ اما این اتفاق نیفتاد و علی مرادخانی هیچ حکمی برای رئیس دفتر موسیقی(که طبق روال می بایست به عنوان ریاست جشنواره موسیقی فجر انتخاب می شد) و برای سایر افراد مرتبط صادر نکرد تا نگرانی هایی نسبت به آینده این جشنواره در میان اهالی موسیقی و دست اندرکاران این حوزه آغاز شود.
دبیرخانه جشنواره که طی چند سال اخیر به ثباتی رسیده بود و تقریبا در تمام طول سال دایر بود با حرکتی سئوال برانگیز رسما از گردونه فعالیت های جشنواره موسیقی فجر حذف شد و متعاقب آن خبرهایی از دفتر تقاطع جمالزاده و فاطمی یعنی خانه موسیقی به بیرون درز کرد.
خبرها حکایت از آن داشت که جشنواره موسیقی فجر به خانه موسیقی با مدیریت حمیدرضا نوربخش واگذار می شود. بالاخره این خبر از سوی علی مرادخانی(معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی) و حسین نوش آبادی(سخنگوی وزارت ارشاد) تایید شد. بادیآ انتشار همین خبر در محافل خصوصی سردرگمی اهالی موسیقی را بیشتر دامن زد چرا که پیشتر مرادخانی حکم دبیری جشنواره را برای حسن ریاحی صادر کرده بود و نکته مهمتر اینکه حسن ریاحی به طور کل از چنین تصمیمی در مورد واگذاری جشنواره موسیقی فجر به خانه موسیقی بی اطلاع بود و خود ریاحی از طریق اهالی مطبوعات و برخی اهالی موسیقی در جریان این تصمیم قرار می گرفت.
با توجه به اینکه هر دو تصمیم(انتصاب حسن ریاحی و واگذاری جشنواره موسیقی فجر به خانه موسیقی) به طور مستقیم از سوی علی مرادخانی اتخاذ شده بود این ناهماهنگی عجیب و مبتدیانه و البته خارج از عرف اخلاقی و حرفه ای بر حاشیه های چنین تصمیمی افزود. البته بعدها عنوان شد نوربخش مدیر جشنواره و ریاحی دبیر جشنواره هستند؛ به این سمت ها ریاست جشنواره که به مدیرکل دفتر موسیقی اختصاص پیدا می کند و دبیر اجرایی جشنواره را نیز باید اضافه کرد که حداقل سه نفر از این افراد نمی دانند تصمیم گیرنده اصلی جشنواره موسیقی فجر چه کسی است.
حاشیه های انتخاب نوربخش به عنوان مدیر جشنواره
از آنجا که هیئت مدیره خانه موسیقی در بهمن ماه سال 93 دوره ریاستش به پایان رسیده بود و از این تاریخ بدون برگزاری انتخابات مجمع عمومی و به صورت غیرقانونی فعالیت می کرد واکنش ها و اعتراضات بسیاری از سوی اهالی موسیقی و اهالی مطبوعات نسبت به این رویه به وجود آمد. در بطن این ماجراها نیز حمیدرضا نوربخش به عنوان مدیرعامل خانه موسیقی قرار داشت. اعلام خبر واگذاری جشنواره موسیقی فجر به چنین مجموعه شبه داری(یعنی خانه موسیقی) نیز موجب بروز واکنش های تند اهالی موسیقی و رسانه ها به این تصمیم علی مرادخانی شد.
علی مرادخانی در ابتدا چندان توجهی به این انتقادات و اعتراضات جامعه موسیقی و مطبوعات نداشت اما همین بی تفاوتی های او باعث تندتر شدن انتقادات نسبت به این تصمیم شد. در نهایت در جریان برگزاری تمرینات مشترک ارکستر سمفونیک تهران و ارکستر سمفونیک پکن علی مرادخانی آب پاکی را روی دست همه منتقدان این تصمیم ریخت و گفت:«ما جشنواره را به آقای حمیدرضا نوربخش به عنوان یک شخصیت حقیقی واگذار کرده ایم و نه به خانه موسیقی.»
این پاسخ علی مرادخانی چند پیام روشن و مستقیم برای اهالی مطبوعات و اهالی موسیقی داشت؛ اول اینکه مرادخانی هیچ اهمیتی برای منتقدان مطبوعاتی و اهالی موسیقی و انتقادات مطروحه قانونی شان نسبت به اعضای هیئت مدیره خانه موسیقی قائل نیست. دوم اینکه احتمالا مناسبات بسیار گسترده تری میان برخی اعضای هیئت مدیره خانه موسیقی و مرادخانی وجود دارد که به خاطر این مناسبات مرادخانی حاضر است چشم بر تخلفات قانونی و اساسنامه ای مدیرعامل خانه موسیقی ببندد و به اهالی موسیقی و مطبوعات دهن کجی کند.
البته این تصمیم مرادخانی در محافل خصوصی و حتی در فضاهای رسمی تر مانند رسانه ها واکنش های تندی را به همراه داشت که مرادخانی بدون پاسخ به هیچ یک از این انتقادات همه آنها را نادیده گرفت.
طراحی های در سایه تهمورث پورناظری
این تمام ماجرا نبود؛ نه حسن ریاحی، نه بدنه دفتر موسیقی و مدیرکل وقت آن(پیروز ارجمند) و نه اهالی موسیقی نمی دانستند قرار است در جشنواره موسیقی فجر امسال چه اتفاقی روی دهد که مجموعه معاونت امور هنری وزارت ارشاد اسلامی حاضر است به خاطرش این همه انتقاد و اعتراض را به جان بخرد.
در حالی که فرصت به سرعت از دست می رفت همه از نوربخش و ایده عیان نشده اش برای موسیقی فجر سخن می گفتند و نمی دانستند در پشت پرده قرار است چه اتفاقی روی دهد و چه کسی قرار است بالاخره طراحی این جشنواره را با حضور چند رئیس مختلف انجام دهد.
برای برگزاری سی و یکمین جشنواره موسیقی فجر«طراح در سایه ای» وجود داشته و دارد که در کمال تعجب نه حمیدرضا نوربخش(رئیس جشنواره)، نه حسن ریاحی(دبیر جشنواره)، نه علی ترابی(دبیر اجرایی جشنواره که هنوز حکمی دریافت نکرده)، نه جلال مشفق(عضو شورای طرح و برنامه ریزی جشنواره) و نه حتی علی مرادخانی(معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی) حاضر نشده اند نامی از او در رسانه ها به میان بیاورند. این«طراح در سایه» کسی نیست جز تهمورث پورناظری.
جالب تر اینکه تمام این دوستان دست اندرکار جشنواره موسیقی فجر جلسات مختلفی را با حضور تهمورث پورناظری به عنوان طراح اصلی جشنواره داشته اند اما مخفی کاری عجیب و سئوال بر انگیزی در این زمینه وجود داشته و دارد تا هرگز نامی از او به زبان نیاید. حتی در زمانی که مرادخانی حکم مدیریت سی و یکمین جشنواره موسیقی فجر در دفتر معاون امور هنری ارشاد به نوربخش می داد در شرایطی که حسن ریاحی به این مراسم دعوت نشده بود تهمورث پورناظری به عنوان دست راست حمیدرضا نوربخش حضور داشت و به اشتباه در کادر دوربین عکاس مجموعه قرار گرفت.
بزرگترین جشنواره موسیقی ایران طراحی اش به تهمورث پورناظری سپرده شد که تجربه اش در این زمینه بسیار جای دقت و تامل دارد. او در برگزاری کنسرت های گروه پورناظری ها یعنی گروه شمس مشارکت داشته؛ سال گذشته هم در برگزاری اولین دوره فستیوال موسیقی تهران با حضور تنها 5 گروه همکاری کرده که نتیجه کار را می توانید از گزارش های منتشر شده مطبوعاتی در آن زمان مطالعه کنید. و البته در طراحی برگزاری یک دوره تور کنسرت های استاد محمدرضا شجریان در سال 92 در خارج از ایران همکاری داشته که نتیجه آن برنامه ریزی ها نیز با دلخوری و ناراحتی استاد شجریان همراه شد.
حال با این رزومه تهمورث پورناظری طراحی بزرگترین جشنواره موسیقی ایران بر عهده او گذاشته شده است. البته خبرهایی نیز از تفاوت های جشنواره این دوره با دوره های گذشته نیز مدام به گوش می رسد که در جای خود می تواند بسیار سئوال بر انگیز باشد؛ خبرهایی از اتفاقاتی که فعلا به صلاح نیست و یا اصلا قرار نیست رسانه ای شود.
کنار کشیدن افرادی چون رامین صدیقی و ستایشگر از جشنواره امسال
نوربخش در مدت زمان انتصابش به عنوان مدیر سی و یکمین جشنواره موسیقی فجر تنها چند باری مصاحبه کرده که این مصاحبه هایش نیز جای تامل دارد.
در یکی از همین معدود سخنان حمیدرضا نوربخش در خبری اعلام کرده بود که رامین صدیقی(مسئول بخش بین الملل جشنواره موسیقی فجر در سه دوره گذشته) در این دوره نیز در بخش بین الملل جشنواره موسیقی فجر همکاری خواهد کرد اما رامین صدیقی در مصاحبه ای دیگر قبول چنین مسئولیتی را از اساس رده کرده است.
امیرعباس ستایشگر نیز که در دو دوره گذشته مسئول بخش نسل دیگر جشنواره موسیقی فجر بوده در این دوره هیچ همکاری با جشنواره ندارد.
جشنواره بدون روابط عمومی؛ جشنواره بدون فراخوان
یکی از عجیب ترین اتفاقات سی و یکمین جشنواره موسیقی فجر نداشتن روابط عمومی است که در نوع خود در تاریخ جشنواره های بعد از انقلاب و شاید هم قبل از انقلاب بی سابقه باشد.
بسیاری از فعالان و جوانان پایتخت نشین موسیقی و موزیسین های شهرستانی که گویا در این دوره از جشنواره سهمی از بودجه بیت المال نخواهند داشت طی چند ماه اخیر همواره بین دفتر موسیقی، خانه موسیقی و انجمن موسیقی ایران پاسگاری شده اند و هیچ روابط عمومی تا به این لحظه برای پاسخ به سئوالات آنها و پرسش های اهالی رسانه و یا راهنمایی اهالی موسیقی معرفی نشده است.
یعنی در خوشبینانه ترین حالت در کنار دبیرخانه مخفی جشنواره احتمالا روابط عمومی مخفی نیز وجود دارد که ترجیح داده شده کسی از آن مطلع نشود.
همه اینها به کنار؛ هر ساله معمولا در همان فصل بهار یا در بدترین و نامنظم ترین شرایط طی سی سال گذشته در تابستان فراخوان جشنواره موسیقی فجر منتشر شده است. اما سی و یکمین جشنواره موسیقی فجر تا به این لحظه فراخوانی منتشر نکرده و انگار هیچ فراخوانی ندارد و قرار نیست داشته باشد.
حسن ریاحی دبیر این دوره جشنواره موسیقی فجر 28 مرداد ماه امسال در مصاحبه ای با خبرگزاری مهر عنوان کرده بود« با توجه به اینکه صحبت ها و جلساتی مبنی بر مشارکت خانه موسیقی در برگزاری این دوره از جشنواره انجام گرفته بنابراین تا حصول نتیجه نهایی نمی توانیم به انتشار فراخوان اقدام کنیم. تمام تلاش خود را انجام خواهیم داد که با تشکیل شورای سیاستگذاری جشنواره و نهایی کردن متن فراخوان و البته نحوه حضور خانه موسیقی در اداره سی و یکمین جشنواره بین المللی موسیقی فجر، نسبت به انتشار فراخوان نیز اقدامات لازم را انجام دهیم. البته پیش بینی ما این است که در نهایت تا دو هفته آینده متن کامل فراخوان شرکت هنرمندان در جشنواره بین المللی موسیقی فجر منتشر شود.»
نکته بسیار آزار دهنده این است که با وجود تماس های بی شمار موزیسین های تهرانی و شهرستانی در مورد مسئله فراخوان سی و یکمین جشنواره موسیقی فجر، هیچ یک از دست اندرکاران این جشنواره هیچ توضیحی در این زمینه به جامعه موسیقی ارائه نمی دادند تا اینکه بالاخره حمیدرضا نوربخش در گفتگو با خبرگزاری مهر اعلام کرد این دوره از جشنواره موسیقی فجر فراخوان نخواهد داشت که این رویکرد در نوع خود بسیار عجیب و جالب توجه و منحصر به فرد است.
در زمان انتصاب حسن ریاحی به عنوان دبیر سی و یکمین جشنواره موسیقی فجر هیچ حرفی درباره به وجود آمدن پستی با عنوان«مدیر جشنواره» برای حمیدرضا نوربخش به میان نیامده بود؛ بعدها اما با شنیدن این موضوع از برخی اهالی موسیقی غافلگیر شد و پس از آن به طور مستقیم در جریان کار قرار گرفت. ریاحی به طور طبیعی از این رفتار خارج از عرف حرفه ای و اخلاقی بسیار رنجیده خاطر شد اما با صحبت های برخی از دست اندرکاران قرار شد طی جلساتی ابعاد این ماجرا بیشتر روشن شود.
در این بین فرزاد طالبی سرپرست دفتر موسیقی در نشستی رسانه ای درباره«دبیر» و «مدیر» سی و یکمین جشنواره موسیقی فجر گفت:« با توجه به اینکه جناب حمیدرضا نوربخش از سوی معاونت هنری وزارت ارشاد به عنوان مدیر جشنواره انتخاب شده اند، ایشان برگزارکننده جشنواره خواهند بود. در حوزه اجرایی نیز اینکه چه قسمت هایی را چه دستگاهی انجام می دهد قاعدتا با تصمیم گیری مدیر جشنواره خواهد بود در واقع این«مدیر جشنواره» است که «سیاستگذاری های کلان جشنواره» را بر عهده دارد. جناب ریاحی همچنان به عنوان دبیر جشنواره سی و یکم حضور دارند. با این حال ما در این جشنواره مدیر را برگزارکننده می دانیم و دبیر را ناظر بر حوزه های علمی و هنری.»
این مصاحبه به نوعی تیر خلاص بر خاتمه دبیری حسن ریاحی در این دوره از جشنواره بود؛ وقتی«سیاست گذاری های کلان جشنواره» توسط نوربخش انجام می شود و «برگزار کننده جشنواره» و تعیین تکلیف برای تمامی بخش های مسئول در جشنواره توسط ایشان صورت می گیرد بدون تردید مطابق گفته فرزاد طالبی تنها نقش نظارت بر حوزه های علمی و هنری و نه تصمیم گیرنده برای جناب دبیر باقی می ماند.
در چنین شرایطی وقتی حسن ریاحی قرار است نه در بخش سیاست گذاری های کلان جشنواره نقش داشته باشد و نه در حوزه های دیگر و تنها قرار است نقش ناظری بی قدرت را در جشنواره داشته باشد آیا بهتر نبود به جای عنوان«دبیر جشنواره» به دکتر حسن ریاحی حکمی با عنوان«ناظر جشنواره» می دادند؟
اما سکانس تلخ این داستان زمانی کلید خورد که صبح روز 23 شهریور در دفتر معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مراسم اعطای حکم«مدیر جشنواره» به حمیدرضا نوربخش بدون دعوت از حسن ریاحی برگزار شد. در این مراسم رسمی علی مرادخانی(معاون امور هنری وزیر ارشاد)، فرزاد طالبی(سرپرست دفتر موسیقی)، بهرام جمالی(مدیرعامل بنیاد رودکی)، علی ترابی(مدیرعامل انجمن موسیقی)، باقرنژاد(مشاور علی مرادخانی)، جلال مشفق(مشاور علی مرادخانی) و حتی تهمورث پورناظری هم دعوت شده بودند و حضور داشتند اما دبیر جشنواره اصلا از برگزاری چنین مراسمی خبر نداشت.
بعد از ظهر 23 شهریور حسن ریاحی در پاسخ به این سئوال که چرا در جلسه ابلاغ رسمی حکم مدیریت جشنواره موسیقی فجر حضور نداشته است، به رسانه ها گفت: «فعلا تمایلی برای پاسخ به این سئوال ندارم و بعد از گذشت چند روز و با در نظر گرفتن تمامی جوانب و بررسی شرایط نسبت به ماجرایی که اتفاق افتاده توضیحات لازم را ارائه می‌دهم. به طور حتم همه حقایق باید برای من روشن شود تا بتوانم به طور کامل مواضعم را درباره این موضوع اعلام کنم بنابراین ترجیح می دهم فعلا صبر کنم و بعد از بررسی موارد پیش آمده، اظهار نظر رسانه ای داشته باشم.»
این آخرین باری بود که حسن ریاحی در مقام دبیر سی و یکمین جشنواره موسیقی فجر مصاحبه کرد و طی 82 روز گذشته مصاحبه ای در این سمت نداشته است؛ همین موضوع باعث شده در محافل خصوصی اهالی موسیقی این شائبه به وجود بیاید که آیا آقای دبیر از جشنواره اممسال موسیقی فجر کناره کشیده است و به دلیل منش و محجوبیت ذاتی اش صلاح دیده این مسئله را رسانه ای نکند؟
نکته سئوال بر انگیز دیگر این جشنواره به سمت علی ترابی(مدیر عامل کنونی انجمن موسیقی ایران) در سی و یکمین جشنواره موسیقی فجر مربوط می شود. ترابی طی چند دوره اخیر همواره به عنوان دبیر اجرایی جشنواره موسیقی فجر فعالیت کرده و از اسفند ماه سال گذشته نیز رسانه ها مصاحبه هایی را با او به عنوان دبیر اجرایی این دوره از جشنواره انجام داده اند اما جالب اینجاست که در این مدت 9 ماهه تا به این لحظه هیچ حکمی در این زمینه برای وی صادر نشده و جالب تر اینکه هر چه به سی و یکمین دوره جشنواره موسیقی فجر نزدیک تر می شویم از میزان نقش ترابی نیز کاسته می شود. به عنوان نمونه می توان به مصاحبه چندی قبل نوربخش اشاره کرد که گفته بود:« دفتر موسیقی به عنوان متولی اصلی موسیقی در حوزه مجوزها و مسائل اداری و انجمن موسیقی هم در حوزه مسائل مالی و قراردادها یاریگر جشنواره باشند. خانه موسیقی نیز در بخش پشتیبانی نرم افزاری جشنواره از جمله مباحث کیفی و یا هیات داوران و انتخاب حضور داشته باشند.»
این مطلب دو نکته بسیار مهم در دل خود دارد؛ اول: نقش علی ترابی از دبیر اجرایی جشنواره به اندازه یه مسئول« مسائل مالی و قراردادها» تقلیل پیدا کرده است؛ دوم : با وجود اینکه به دلیل انتقاداتی که به هیئت مدیره خانه موسیقی وجود داشت علی مرادخانی در ظاهر حکم مدیریت جشنواره برای حمیدرضا نوربخش صادر کرد اما در نهایت طبق همین گفته نوربخش؛ قرار است« خانه موسیقی نیز در بخش پشتیبانی نرم افزاری جشنواره از جمله مباحث کیفی و یا هیات داوران و انتخاب حضور داشته باشند.»
پایان بندی یک جشنواره فوق سری
این مواردی که به آنها اشاره شد تمام ماجرای حاشیه های آماده سازی سی و یکمین جشنواره موسیقی فجر نیست؛ مسئله حذف سئوال بر انگیز بخش رقابتی جشنواره موسیقی فجر با استدلال های نیم بند و تکرار اشتباهات سال های قبل در حذف بخش هایی از جشنواره، اتفاقات عجیب و غریبی که در بخش بین الملل جشنواره در حال روی دادن است و بسیاری مسائل دیگر که از حوصله این گزارش خارج است به چشم می خورد.
کمی بیش از دو ماه به آغاز جشنواره موسیقی فجر باقی مانده و اهالی موسیقی و اهالی مطبوعات با انبوهی از سئوالات بدون پاسخ نگران عاقبت بزرگترین جشنواره موسیقی ایران هستند که قرار است با«برنامه ریزی های فوق سری» توسط«طراحان سری» با «شیوه سری» و با چند رئیس که به طور مشخص حرف یکدیگر را نمی خوانند ، ترتیب داده شود.
علی مرادخانی معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و تیم زیر مجموعه اش باید بدانند که طبق قانون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات، باید رسانه‌ها و مردم در دسترسی به اطلاعاتی که جنبه محرمانه و سری ندارند، آزاد باشند. بر همین اساس آئین نامه اجرایی این قانون نیز در سال ۹۳ به تصویب هیئت وزیران رسیده و امسال نیز از سوی اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس جمهور برای اجرا ابلاغ شده است.
علی مرادخانی و تیم زیر مجموعه اش باید بدانند علی جنتی(وزیر محترم وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی)، حسین انتظامی(معاون مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی) و نوش آبادی(سخنگوی وزارت ارشاد) در ماه های گذشته تاکید بر انتشار آزادانه اطلاعات داشته اند و دست اندرکاران جشنواره موسیقی فجر نیز طبق این قانون موظف هستند به طور شفاف به رسانه ها و مردم پاسخگو باشند.
داستان های عجیب«روابط عمومی مخفی»، «دبیرخانه مخفی»، «طراح مخفی»، «حرکت چراغ خاموش دست اندرکاران جشنواره موسیقی فجر»، «پاسخگو نبودن به اهالی مطبوعات و اهالی موسیقی در مورد روند آماده سازی جشنواره موسیقی فجر»، «نامشخص بودن بودجه جشنواره» از جمله اتفاقاتی محسوب می شود که حتی در دولت احمدی نژاد نیز نظیرش در حوزه موسیقی مشاهده نشده است.
مدیران و مشاوران معاونت هنری باید بدانند که مطبوعات رکن چهارم دموکراسی هستند و وظیفه دارند با نور انداختن بر عملکرد مسئولان، به مردم گزارش بدهند که خادمانشان چگونه بیت المال را هزینه می کنند و اگر خدای ناکرده اشتباهی در حال روی دادن است با تذکرات به موقع یک روند اشتباه اصلاح شود.
اگر روند اشتباهی در حال شکل گرفتن باشد می توان با واکنش هایی که از اهالی موسیقی دریافت می شود اصلاح شود تا این فرصت طلایی که به واسطه حضور دولت یازدهم به وجود آمده به خاطر سوء مدیریت ها و اشتباهات تاریخی از دست مردم کشورمان نرود. قطعا دست اندرکاران جشنواره از اشارات پنهان داخل این گزارش که بسط پیدا نکرده اند متوجه حسن نیت نگارنده شده اند. امید که دست اندرکاران سی و یکمین جشنواره موسیقی فجر رفتار صادقانه تری را در پیش گیرند.
موسیقی هنری ایران: شب گذشته لوریس چکناواریان به همراه ارکستر ملی ایران، اجرایی خاطره انگیز را برای مخاطبان این ارکستر در تالار وحدت رقم زد.
اجرای مربوط به ارکستر ملی ایران در چهارمین شب برگزاری سی و یکمین جشنواره موسیقی فجر از ساعت 15/18 شنبه 24 بهمن در تالار وحدت آغاز شد.
پیش از حضور اعضای ارکستر بر روی سن، دو نوازنده جوان کمانچه به روی صحنه آمدند و برای دقایقی به اجرای برنامه ای در فضای آواز دشتی پرداختند.
پس از تشویق های تماشاگران، نوازندگان ارکستر ملی ایران به رهبری لوریس چکناورایان و گروه کر فیلارمونیک ایران به رهبری علیرضا شفقی نژاد به روی صحنه آمدند که از همان ابتدا ترکیب نوازندگان ارکستر با حضور افرادی چون ارسلان کامکار به عنوان ویلن یک که اوایل امثال از ارکستر سمفونیک تهران جدا شده بود، علی رحیمیان به عنوان کنسرت مایستر و کریم قربانی(ویلنسل) بسیار جلب توجه می کرد.
در ادامه لوریس چکناواریان رپرتواری متفاوت از آنچه تاکنون از ارکستر ملی شنیده ایم را برای حاضران رهبری کرد. رپرتواری که شامل سوئیت آرارات در 7 قسمت، 3 قسمت از سوئیت پردیس و پریسا، 7 قسمت از سوئیت سلام، و سلام عاشقانه«آداجیو» می شد.
بخش های مختلف این رپرتوار بیشتر از آثاری انتخاب شده بود که بر خلاف فضای پرتنش این روزهای جامعه ایرانی، سرشار از ملودی های زیبا و فضاهای آرامش بخش بود.
از همان ابتدای برنامه ، تقریبا اجرای تمامی گروه های سازی ارکستر به ویژه گروه ویلن ها قابل قبول بود و اجرایی موفق از ارکستر ملی ایران به رهبری بزرگ مرد بی ادعای موسیقی کشورمان به نمایش در آمد. صدا دهی ارکستر به اذعان موزیسین هایی که در سالن از نزدیک این اجرا را می دیدند اصطلاحا بسیار تمیز و دقیق بود.
علاوه بر کیفیت اجرای ارکستر، هیجان و حرارت لوریس چکناواریان نیز در هنگام رهبری ارکستر ملی ایران بسیار جالب توجه بود. چکناواریان در هفتاد و هشت سالگی نیز همچنان رهبر بسیار توانمند و کاربلدی است که به خوبی می تواند از ارکستر صدای مطلوبی بگیرد و این همان چیزی است که او را در زمره انگشت شمار رهبران واقعی ارکستر در کشورمان قرار می دهد.
چکناواریان همچنان سرشار از انگیزه است؛ انتخاب او برای چنین اجرایی بدون شک یکی از بهترین تصمیم های دست اندرکاران ارکستر ملی محسوب می شود که می بایست از این تصمیمشان قدردانی کرد.
هر چند به دلیل اینکه می بایست چکناواریان و نوازندگانش حدود ساعت 20 سالن را برای اجرای ساعت 21 ارکستر سمفونیک در اختیار گروه بعدی نوازنده ها قرار می دادند با فشردگی بیش از اندازه و بدون آنتراک برگزار شد اما این موضوع باعث نشد تا اجرای دو ساعته ارکستر ملی ایران کیفیتی نا مطلوب پیدا کند.
با این وجود بهتر بود برنامه ریزان اجراهای جشنواره چنین پیش بینی های ابتدایی را انجام می دادند تا ارکستر ملی برنامه اش را با چنین فشردگی به روی صحنه نبرند.
چکناواریان در بخش پایانی کنسرت خطاب به حاضران در سالن گفت: من در حال ساختن اثری در 15 قسمت با عنوان«سلام» هستم که توسط آقای آخوندی وزیر راه سفارش داده شده و اردیبهشت امسال کامل آنرا اجرا خواهم کرد. اما امشب دوست دارم 5 قسمت از آنرا برایتان اجرا کنم.
وی ادامه داد: «سلام» در فرهنگ ما پیام بسیار مهمی است و مفهوم عشق را به همراه دارد؛ من هم زندگیم سراسر عشق بود و هست و دوست دارم این عشق را به شما هم تقدیم کنم. در بخش آخر هم اثری را اجرا خواهم کرد که شما باید به آن خوب گوش کنید و پس از سومین مرتبه می بایست با ما آن را بخوانید.
قطعه آخر برنامه با استفاده از شعر«سلامی چو بوی خوش آشنایی» ساخته شده بود که چکناواریان جمعیت داخل سالن را وادار کرد تا بایستند و با گروه کر آن را بخوانند. به قدر چکناواریان با حرارت این بخش را رهبری کرد که تمام سالن را به هیجان آورد به طوری که برای دقایقی تمامی جمعیت داخل سالن با تشویق های ممتد و جیغ و هورا از بسیار درخشان او ارکستر ملی ایران تقدیر کردند.
از نکات حاشیه ای جالب این اجرا حضور میهمانانی چون محمدباقر نوبخت(سخنگوی دولت)، عباس احمد آخوندی(وزیر راه و شهرسازی)، محمود صلاحی(رییس سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران)، علی مرادخانی(معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی)، فرزاد طالبی(سرپرست دفتر موسیقی)، حسن ریاحی(دبیر جشنواره)، حمیدرضا نوربخش(مدیرجشنواره) در کنسرتارکستر ملی ایران بود.
کنسرت‌ها را در مرده‌شورخانه برگزار کنید خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) - طنز روز رضا ساکی خبر آمده است که یکی از گروه‌های تئاتر شهرستان مبارکه مجبور شده است به دلیل نبود سالن برای تمرین به قبرستان متوسل شود و از مرده‌شورخانه قبرستان به عنوان سن نمایش استفاده کند! استفاده از مرده‌شورخانه بسیار استفاده هوشمندانه و دقیقی است. باید آفرین گفت به هنرمندان مبارکه‌ای که چنین طرحی را پیش روی ما گذاشتند. پیشنهاد میکنیم از این به بعد کنسرت‌های موسیقی هم در فضای مرده‌شورخانه برگزار شوند. برگزاری کنسرت در مرده‌شورخانه مزایای زیادی دارد که به اختصار به آنها اشاره می‌کنم. یک: در مرده‌شورخانه چون همه در ترس حضور میت به سر می‌برند کسی دل‌ودماغ شادی کردن و دست زدن ندارد. دو: چون فضای مرده‌شورخانه سرد است همه دست‌هایشان را در جیب می‌کنند و لذا کسی اشتباهی دست کسی دیگر را نمی‌گیرد. سه: چون مرده‌شورخانه ترسناک و سرد است کنسرت‌ها از زمان…
چه سازی را برای یادگیری موسیقی انتخاب کنیم؟ (نکته: این نوشته، برای کسانی است که در انتخاب ساز مردد بوده و نیاز به راهنمایی دارند). شاید نخستین پرسش برای کسی که، ایده و آشنایی با موسیقی ندارد، و قصد یادگیری موسیقی داری این باشد: چه سازی را انتخاب کنم؟ انتخاب ساز، کاملا سلیقه ای است، و انتخاب ساز، در واقع انتخاب و دنبال کردن سلیقه فرد و برداشت شخص از موسیقی است. برای انتخاب ساز به منظور یادگیری موسیقی، چند عامل نقش مهمی دارند که به آنها اشاره میکنیم: سلیقه و علاقه فرد به صدای سازی که یا دیده، یا صدایش را شنیده، و آشنایی هرچند اندک نسبت آن ساز دارد. شکل ظاهری ساز نیز نقش به سزایی در انتخاب دارد. کسی که آشنایی چندانی با موسیقی ندارد، برای شروع نوازندگی و انتخاب، به شکل ظاهری ساز نیز نظر دارد. سبک و کاربرد ساز یکی از مهمترین نکات در انتخاب ساز است. در واقع کاربرد ساز در سبک های موسیقی پاپ، کلاسیک، سنتی و... میتواند یکی از مهمترین نکات در انتخاب ساز باشد. مشورت و راهنمایی صحیح، می تواند راه بسیار خوبی برای انتخاب ساز باشد. ولی در نهایت، خود شخص است که تصمیم گیرنده نهایی است. چند توصیه…
چگونگي برقراري ارتباط نوازنده با مخاطب روي صحنه برقراری ارتباط نوازنده در حین اجرای زنده، با شوندگان حاضر در سالن، مبحثی بسیار جدی و جالب است که برای تحلیل و چگونگی و راه های مختلف برای تاثیر گذاری بیشتر آن نیاز به نوشتاری مفصل دارد که به زودی در مورد آن، در این سایت بحث شده و نوشته هایی برای خواندن شما عزیزان آماده و عرضه خواهد شد. بیست و هفتم خرداد هشتاد و نه
